Απογευματινός καφές στον Κάραβο!

 5 Οκτωβρίου 2021

 

Ένα χρόνο πριν, τέτοιες μέρες και μετά από σχεδόν 4 μήνες στην Κάρυστο, αναχωρήσαμε για να επιστρέψουμε στο σπίτι μας στην Αθήνα. Αποφασίσαμε να πάμε οδικά μέσω Χαλκίδας. Ο δρόμος πάει βόρεια μέχρι τα Λέπουρα και μετά δυτικά, περνώντας έξω από το Αλιβέρι. Εκεί μια ταμπέλα δείχνει αριστερά για Κάραβο, το επίνειο του Αλιβερίου.

Να πω πως κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές έχω κάνει αυτή τη διαδρομή και δεν είχα πάει ποτέ ούτε στο Αλιβέρι (παλιά, όταν ο δρόμος πέρναγε μέσα από την πόλη είχα περάσει κάποιες φορές χωρίς να σταματήσω), ούτε στον Κάραβο.

Ήταν απόγευμα, καφέ δεν είχαμε πιεί και έτσι αποφασίσαμε να πάμε να τον πιούμε στον Κάραβο.

Ο οικισμός απλώνεται στη βόρεια πλευρά ενός μικρού κόλπου του Νότιου Ευβοϊκού, σχηματίζοντας ένα μικρό λιμάνι.

Στη νότια πλευρά του κόλπου βρίσκεται το τοπόσημο της περιοχής, το εργοστάσιο της ΔΕΗ με τα δύο χαρακτηριστικά ριγέ φουγάρα του, που κατασκευάστηκε το 1953, 3 χρόνια μετά την ίδρυση της ΔΕΗ και ήταν ο 1^ος Ατμοηλεκτρικός Σταθμός της χώρας.

Χρησιμοποιεί σαν καύσιμη ύλη τον λιγνίτη που εξορύσσεται στα δύο λιγνιτωρυχεία λίγο βορειότερα του Αλιβερίου.

Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά ανάμεσα στα δύο φουγάρα, θα δει ένα μπεζ ορθογώνιο οικοδόμημα. Πρόκειται για ένα Ενετικό Πύργο (!!!!!!!!). Και όμως ναι, είναι ο Ενετικός Πύργος του Αλιβερίου ή Πύργος Μουτσουκέλα ή Πύργος στον Κάραβο. (πηγή ΚΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ)

Ο οικισμός αναπτύσσεται στη ρίζα ενός βράχου

και έχει αρκετά ταβερνάκια και καφέ.

Κάναμε μια βόλτα στο λιμάνι με τις όμορφες ψαρόβαρκες,

άλλες φορτωμένες με τα δίχτυα και έτοιμες για ψάρεμα,

ενώ σε κάποιες άλλες ο ψαράς μπαλώνει τα δίχτυα του

ή κάνει άλλες δουλειές.

Ανάμεσα στα μαγαζιά και στο λιμάνι είναι ο γραφικός περίπατος

και μια όμορφη πλατεία με αρκετά δέντρα.

Στη νότια άκρη του λιμανιού είναι ένα ενδιαφέρον μνημείο με τρεις εργάτες και τα δύο φουγάρα της ΔΕΗ, που καπνίζουν (δυστυχώς δεν βρήκα πουθενά στοιχεία γι αυτό ή το δημιουργό του).

Κάτσαμε για καφέ σε ένα από τα καφέ της παραλίας, χαζεύοντας, τι άλλο, το εργοστάσιο απέναντι με τα δυο του φουγάρα,

αλλά και κάποια άλλα στοιχεία βιομηχανικής ανάπτυξης του οικισμού.

Το απόγευμα είχε προχωρήσει αρκετά σα σηκωθήκαμε για να συνεχίσουμε το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι μας.

Φεύγοντας κάναμε άλλη μια στάση για μια φωτογραφία της τοιχογραφίας στον τοίχο του 3^ου Δημοτικού σχολείου, με θέματα παρμένα από το αναγνωστικό των πρώτων μαθητικών μου χρόνων.

Όμορφη και επιμορφωτική η στάση μας και ελπίζουμε σύντομα να επισκεφτούμε και το Αλιβέρι για να το γνωρίσουμε λίγο κι αυτό. Άλλωστε συχνά είναι στο δρόμο μας. Μια στάση την αξίζει. Καλά να είμαστε!

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας