Μια βόλτα στα Ρούκλια!

17 Απριλίου 2017

Δευτέρα του Πάσχα, παίρνουμε ό, τι έχει περισσέψει από το Πασχαλινό τραπέζι και ξεκινάμε για πικνίκ. Η πρόγνωση της ΕΜΥ μιλάει για βροχή και το πρωινό είναι κιόλας βαρύ. Αλλά εμείς δεν πτοούμαστε. Προορισμός μας τα Ρούκλια. 

 

Χωριό στη δυτική πλευρά της Όχης, του βουνού της Νότιας Εύβοιας,

είναι χτισμένο μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά με τρεχούμενα νερά και πολλά οπωροφόρα δέντρα. Παλιότερα είχε μεγάλη παραγωγή κερασιών και καρυδιών αλλά και κηπευτικών.

Δυστυχώς σήμερα βρίσκει κανείς μόνο ένα δυο σπίτια να έχουν ζωή και πολλές φορές ούτε κι αυτά, μιας και οι κάτοικοί τους επέστρεψαν τα τελευταία χρόνια, κυρίως από την Αθήνα και πολλές φορές δεν μένουν όλο το χρόνο.

Υπάρχει μια ταβέρνα, που ανοίγει στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής και ίσως και κάποιες άλλες μέρες του καλοκαιριού.

Γύρω από την ταβέρνα έχουν γίνει πλακοστρώσεις και μαντρότοιχοι, μια ψευδαίσθηση ύπαρξης ζωής στο χωριό.

Για να φτάσει κανείς από την Κάρυστο, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι από τον Γραμπιά. Δεν έχω πάει μιας και έχω μάθει πως είναι πολύ κακός χωματόδρομος. Ο άλλος, που πήγαμε εμείς, είναι και αυτός χωματόδρομος, μέτριας βατότητας, μήκους περίπου 4,5 χμ και ξεκινά από το δρόμο που πάει για Άγιο Δημήτρη, αρκετά πριν το χωριό, δεξιά αμέσως μετά από μια μάντρα με πλάκα Καρύστου, πάνω στον ασφαλτόδρομο. Υπάρχει πινακίδα αλλά θέλει προσοχή γιατί είναι λίγο μέσα από τον άσφαλτο και δεν φαίνεται πολύ καλά.

Όταν φτάσαμε φύσαγε και βρήκαμε ένα απάγκιο στο προαύλιο της ταβέρνας να αράξουμε να φάμε τα καλούδια μας. Πριν στρώσουμε σκορπάμε μέσα στο χωριό. Άλλοι για φωτογραφίες, όπως η αφεντιά μου, άλλοι για να δουν κάποιο ξωκλήσι, άλλοι για να μαζέψουν χόρτα.

Εγώ ανέβηκα μέχρι την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Είναι παλιά εκκλησία, αλλά έχει ανακαινισθεί. Έχει κεραμοσκεπή αλλά από μέσα φαίνεται, ασβεστωμένη, η οροφή με τις πλάκες,

φτιαγμένη με το πανάρχαιο εκφορικό σύστημα. Λίγο πιο πάνω από την Αγία Παρασκευή είναι η πηγή.

Το νερό βγαίνει μέσα από τα βράχια και κυλάει προς το υδραγωγείο που έχουν φτιάξει. Η εικόνα της πηγής είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.

Μετά από λίγο μαζευτήκαμε και κάτσαμε να φάμε. Εν τω μεταξύ, προς τη μεριά του βουνού ο καιρός φορτώνει. Αφού φάγαμε φτιάξαμε ένα καφέ να πιούμε. Οι πρώτες ψιχάλες έκαναν αισθητή της παρουσία τους και λίγο μετά άνοιξαν οι ουρανοί. Χωθήκαμε κάτω από ένα μικρό στέγαστρο, μισοί καλυμμένοι, μισοί να γινόμαστε μούσκεμα. Δεν είχε νόημα. Το πικνίκ μας έλαβε τέλος. Με λίγη περιπέτεια, αλλά πολλές όμορφες εικόνες από ένα χωριό, που αν και δίπλα στην Κάρυστο (περίπου 20 χμ) είχα πάνω από 20 χρόνια να πάω.

Η αναχώρηση έγινε με καταρρακτώδη βροχή, που στο Παραδείσι άρχισε να κόβει. Φτάσαμε στην Κάρυστο με ψιχάλα, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. (Ανοιξιάτικη μπόρα!) Το φινάλε της μέρας ήταν ο ανεπανάληπτος ήλιος, που βγήκε και έβαψε υπέροχα τα πάντα γύρω. Τα χρώματα του ήλιου, που έδυε πίσω από τα Αττικά βουνά, μετά την καταιγίδα, σε συνδυασμό με τα σύννεφα στον ουρανό, ήταν οι ωραιότερες εικόνες που μπορεί να σου προσφέρει αυτός ο τόπος.

Και σε άλλα με υγεία!