Θεσσαλονίκη, πέντε μέρες, έτσι χωρίς πρόγραμμα! 3

(συνέχεια από Θεσσαλονίκη, πέντε μέρες, έτσι χωρίς πρόγραμμα! 2)

19 Οκτωβρίου 2019

  

«Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο», λέει μια παροιμία και ήταν για μας ακριβώς αυτό που συναντήσαμε την 3η μέρα του ταξιδιού μας στη Θεσσαλονίκη.

Σάββατο στη Σαλονίκη. Σάββατο λαμπρό, ηλιόλουστο και καλοκαιρινό(!!). Καλοκαιρινό κι ας είχε προχωρήσει ο Οκτώβρης. Και όπως θα φαινόταν και στη συνέχεια και ο Νοέμβρης θα κυλούσε εν πολλοίς με καλοκαιρινό ένδυμα. Αλλά είπαμε, για ταξίδι είναι ό, τι πρέπει.

Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε ακολουθώντας την Εγνατία προς τη γνωστή ανατολική κατεύθυνση και φτάσαμε στη Χαλκέων. Είχαμε σκοπό να πάμε να τη δούμε μέσα. Αμ, δε!! Το Σάββατο κλείνει νωρίτερα από όλες τις άλλες μέρες της εβδομάδας. Είπαμε Σάββατο.

Για να δούμε αν τα Λουτρά Παράδεισος είναι ανοικτά. Ανοίγουν μόνο για εκδηλώσεις, μας ενημερώνουν.

Πάμε για τη Ροτόντα να δούμε την έκθεση με τα ψηφιδωτά της Ραβέννας, που φιλοξενούνται εκεί. Έλα όμως που έχει έρθει ο Πατριάρχης (χθες είχαμε δει να ετοιμάζουν εκδήλωση στο Βυζαντινό Μουσείο) και θα γινόταν κάποια εκδήλωση. Κλειστά λοιπόν. Θα άνοιγε πάλι το απόγευμα. Την γκαντεμιά μας!!

Και δεν έφταναν όλα αυτά αλλά το απόγευμα είχε και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, λόγω του νυχτερινού ημιμαραθώνιου.

Αν και η κατάσταση ήταν για γέλια, οι απανωτές γκαντεμιές μόνο γέλιο δεν μας έφεραν.

Κάτσαμε για ένα καφέ και μια μπουγάτσα (με κρέμα βεβαίως βεβαίως) και πήγαμε να δούμε κάποιους ναούς εκεί γύρω.

Ναός Αγίου Αθανασίου.

Στο κέντρο της πόλης, τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική, του 1818,

Ναός Αγίου Παντελεήμονα. Πολύ κοντά στη Ροτόντα είναι βυζαντινός ναός του τέλους του 13^ου αι.

Ανήκει στην ομάδα των μνημείων της πόλης που προστατεύονται από την UNESCO.

Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Βυζαντινός ναός του 14^ου αιώνα,

με τοιχογραφίες στον τρούλο της ίδιας εποχή, απέναντι από την καμάρα (Αψίδα του Γαλέριου) (UNESCO κι αυτός).

Είχε μεσημεριάσει και ξεκινήσαμε να βρούμε τη Μαριάννα να κάτσουμε για φαΐ κάπου κοντά στη Ρωμαϊκή αγορά.

Έτσι είδαμε και τον αρχαιολογικό χώρο με το φως της ημέρας.

Μετά το φαΐ γυρίσαμε στο ξενοδοχείο αλλά από βόρειους παράλληλους της Εγνατίας,

για να περάσουμε να δούμε το εντυπωσιακό κτίριο του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης (Διοικητήριο), του 1891, χτισμένο πάνω στα ερείπια Βυζαντινού παλατιού. Κατοικία του Βαλή, του διοικητή της πόλης επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και μετά την απελευθέρωση, που υπογράφτηκε εκεί, έδρα κάθε διοίκησης της πόλης μέχρι τη χούντα. Μετά τη μεταπολίτευση είναι, διαδοχικά, έδρα της διοίκησης του Υπουργείου Βορείου Ελλάδος, του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, της Γενικής γραμματείας Μακεδονίας-Θράκης και πάλι του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης.

Το απόγευμα είχαμε ραντεβού με την Ειρήνη και το Λάζαρο, φίλους που γνωρίσαμε μέσα από ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και είχαμε συναντήσει παλιότερα στην Πάτρα και την Αθήνα. Το σούρουπο είχε προχωρήσει σαν φτάσαμε στο ραντεβού μας στην Αριστοτέλους

και περιμένοντας χαζέψαμε τους δρομείς του ημιμαραθωνίου.

Το βραδάκι πέρασε με τους φίλους μας σε ένα τσαγάδικο, με κουβεντούλα με θέμα, τι άλλο, ταξίδια.

Μας συνοδέψανε μέχρι το ξενοδοχείο μας και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για όταν ανέβουμε εμείς ξανά στη Θεσσαλονίκη ή όταν κατέβουν αυτοί στην Αθήνα.

Καληνύχτα καλοί μας φίλοι. Χαρήκαμε πάρα πολύ που σας είδαμε και τα είπαμε. Εις το επανιδείν!

(το ταξίδι συνεχίζεται Θεσσαλονίκη, πέντε μέρες, έτσι χωρίς πρόγραμμα! 4)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.