Εικόνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (Ε.Λ.Σ.), στο νέο της «σπίτι»!

16 Φεβρουαρίου 2020

Ήταν 13 Οκτωβρίου του 2017, όταν πήραμε μέρος σε μια κατατοπιστική ξενάγηση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο οποίο θα στεγάζονταν (στην πραγματικότητα θα μεταστεγάζονταν) δύο μεγάλα μας πνευματικά ιδρύματα. Η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη. (https://disaki.blogspot.com/2017/10/blog-post_30.html)

Δύο μέρες μετά από εκείνη την ξενάγηση, η Ε.Λ.Σ. έκανε πρεμιέρα στο καινούριο «σπίτι» της.

Αν και πέρασαν πάνω από δύο χρόνια, δεν καταφέραμε να πάμε σε κάποια παράσταση. Αφορμή να πάμε επιτέλους, στάθηκε ένα τηλεφώνημα από τον φίλο μας, τον Werner.

-Ερχόμαστε στην Ελλάδα το Σάββατο και κλείσαμε στη Λυρική για την Κυριακή.

-Τι έχει;

-Τη «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους του Νεώτερου. Θέλετε να έρθετε;

-Ωραία ιδέα. Μπαίνω να κλείσω εισιτήρια και τα ξαναλέμε.

Κάπως έτσι πήγαμε να δούμε το νέο «σπίτι» της Λυρικής, σε ώρα παράστασης.

Το έργο ήταν απολαυστικό, αλλά οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται.

Μπορούσα όμως να βγάλω πριν,

όπως στο «κούρδισμα» της ορχήστρας,

ή στα διαλείμματα,

κάποιες φωτογραφίες από τα χειροκροτήματα στο τέλος 

«ιπτάμενο» γλυπτό του Ιάπωνα Σουσούμου Σίνγκου

και φυσικά στους χώρους μέσα και

«ιπτάμενο» γλυπτό του Ιάπωνα Σουσούμου Σίνγκου

έξω από τις αίθουσες παραστάσεων.

Μετά την παράσταση, κάτσαμε στο εστιατόριο για φαΐ και κυρίως για να τα πούμε με τους φίλους μας, που είχαμε καιρό να δούμε.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, βγαίνοντας για να φύγουμε, απολαύσαμε και το χορό του σιντριβανιού στο κανάλι, σε ένα μαγευτικό βαλς 
(https://disaki.blogspot.com/2020/02/blog-post_17.html).

Ήταν μια όμορφη βραδιά, με αγαπημένους φίλους και εξαιρετικό «θέαμα».