13 Φεβρουαρίου 2022
Τα εικονιζόμενα γλυπτά ήταν μέρος της έκθεσης “Είναι αλήθεια πως
η πέτρα μιλάει;” που πραγματοποιήθηκε στον αύλειο χώρο του Ε.Ι.Ε., από τον Μάιο
μέχρι τον Ιούλιο του 2006.
Απαντώντας στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος της έκθεσης, ο καλλιτέχνης διατυπώνει μέσω του έργου του την άποψη ότι η πέτρα, και βέβαια μιλάει. Και μιλάει και τραγουδάει και χαίρεται. Και κρυώνει και ζεσταίνεται. Και δακρύζει. Όπως ο άνθρωπος. Άλλωστε, μετά τον κατακλυσμό, το γένος των ανθρώπων γεννήθηκε από τους Λίθους που ο Δευκαλίων και η γυναίκα του έριξαν πίσω τους. Το νερό και ο άνεμος παίζουν ασταμάτητα με την πέτρα, στα παίγνια της Φύσεως.
Στα παίγνια του καλλιτέχνη παίζει ο ίδιος. Μαζεύει, συναρμολογεί, λαξεύει αν χρειαστεί, καλεί παλιά υλικά σε νέα χρήση, σε μια υπερρεαλιστική μετοίκηση. Σε ένα καινούργιο ρόλο, που ελάχιστη ή ουδεμία σχέση έχει με την αρχική λειτουργία. Έτσι, γνώριμα πέτρινα αντικείμενα, βγαλμένα από τα χέρια ικανών μαστόρων όπως στόμια πηγαδιών, τριπτήρες μυλόλιθοι, κατώφλια, στα έργα του ζητούν νέες συμμαχίες, διεκδικώντας καινούργια αναγνώριση.
(το κείμενο από εδώ)
Περισσότερα για τον καλλιτέχνη και το έργο του εδώ, απ’ όπου και η φωτογραφία της έκθεσης του 2006
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου