Η Κοιλάδα των Ναών!

Στο ένα «άκρο» της Τριακρίας!

Ταξίδι στη Δυτική Σικελία, μέρος 9^ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Έρυξ και Κεφαλοίδιον!)

 

9-10 Οκτωβρίου 2019

 

Αφού τελειώσαμε την επίσκεψή μας στην Cefalù, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για να δούμε έναν από τους κορυφαίους αρχαιολογικούς χώρους του νησιού. Μια διαδρομή γύρω στα 150χμ νότια μας έφερε περίπου στη μέση της νότιας ακτής του.

Το 689/88 π.Χ., Ρόδιοι και Κρήτες ίδρυσαν τη Γέλα, την πρώτη ελληνική αποικία στις νότιες ακτές τις Σικελίας. Έναν αιώνα αργότερα, το 583 ή 582 π.Χ., άποικοι από τη Γέλα, μαζί με πολιτικούς εξόριστους από τη μητροπολιτική Ρόδο, ιδρύουν κοντά στον ποταμό Ακράγαντα μια νέα αποικία και τη βαφτίζουν με το όνομα του ποταμού.

Υπήρξε σπουδαία πόλη με πλούτο και μεγάλο πληθυσμό. Στη μεγαλύτερη ακμή της έφτασε το πρώτο μισό του 5^ου αι, μετά τη λαμπρή νίκη εναντίον των Καρχηδονίων στην Ιμέρα. Για τους Ακραγαντίνους, έλεγε ο συμπολίτης τους Εμπεδοκλής (5^ος π.Χ. αι.) ότι «απολαμβάνουν τη ζωή σα να επρόκειτο να πεθάνουν την επομένη και κτίζουν σα να πρόκειται να ζήσουν αιώνια».

Το πιο χαρακτηριστικό είναι μια σειρά μεγάλων περίπτερων ναών τους οποίους έκτισαν τον έναν μετά τον άλλον, πάνω στο χείλος του απότομου βράχου, πίσω από τον οχυρωματικό περίβολο της πόλης και πολύ κοντά σε αυτόν. Όλη η «Κοιλάδα των ναών» εκτείνεται κατά μήκος της ακτής. Ο επισκέπτης που ερχόταν από τη θάλασσα, αντίκριζε το υψηλό τείχος πάνω στο ύψωμα και, πάνω από τον οχυρωματικό περίβολο, τις στέγες των ναών της Αρχαϊκής και Κλασικής εποχής.

Τα απομεινάρια εκείνων των μεγαλόπρεπων ιερών κτισμάτων της «Κοιλάδας των Ναών» του Ακράγαντα είχαμε έρθει να δούμε. Λόγω του κινητικού προβλήματος μας επέτρεψαν να επισκεφτούμε όλο το χώρο με το αυτοκίνητο.

Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο κτίριο που ονομάζεται ναός της Ήρας και κτίστηκε γύρω στο 450 π.Χ.

Στην αρχή του μονοπατιού και των σκαλιών που οδηγούν στον ναό στέκει μια εντυπωσιακή ελιά.

Ανεβαίνοντας προς τα εκεί η θέα στη γύρω αγροτική περιοχή είναι όμορφη.

Ο ναός είναι σε σχετικά καλή κατάσταση.

Κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε για τον επόμενο ναό.

Στα αριστερά μας βλέπαμε τα υπολείμματα και κάποια κτίσματα από τη γραμμή των αρχαίων οχυρώσεων.

Και φτάσαμε στο δεύτερο ναό, που συμβατικά ονομάζεται ναός της Ομόνοιας ή «Κονκόρντια».

Είναι ένας από τους τρεις καλύτερα διατηρημένους ναούς της αρχαιότητας, κτίστηκε το διάστημα 440-430 π.Χ.

και είναι ο τελευταίος ολοκληρωμένος δωρικός ναός της Σικελίας.

Δίπλα είναι μια σειρά ξύλινων ομοιωμάτων των αρχιτεκτονικών μελών του ναού και πως αυτά συνδέονται μεταξύ τους.

Μπροστά, προς τα ανατολικά του ναού, βρίσκεται πεσμένος στο χώμα ένας τεράστιος χάλκινος «Ίκαρος» με σπασμένα φτερά και άκρα, έργο του Πολωνού γλύπτη Igor Mitoraj (1944-2014), του 2011.

Και πάλι η θέα προς τα χωράφια και τη θάλασσα στο βάθος είναι πολύ όμορφη.

Το επόμενο κτίριο, που συναντάμε είναι η Villa Aurea, που ήταν το σπίτι του Alexander Hardcastle (1872–1933), Άγγλου ευγενούς και αρχαιολόγου, ο οποίος επέβλεπε τις αρχαιολογικές εργασίες στην Κοιλάδα των Ναών ( Valle dei Templi) και σε συνεργασία με τον Ιταλό αρχαιολόγο Pirro Marconi, πραγματοποίησαν αναστηλώσεις στους ναούς και τα τείχη της πόλης. Η βίλα υπήρχε εκεί από τα τέλη του 19^ου αι και ο Hardcastle την αγόρασε για να μένει.

Μετά από τη Villa Aurea είναι ο επόμενος ναός, γνωστός ως ναός του Ηρακλή, του 6^ου π.Χ. αι,

που είναι το πρώτο σικελικό ιερό κτίριο χωρίς άδυτο, όπως οι ναοί στην Ελλάδα. 

Κάπου εκεί τελειώσαμε την επίσκεψή μας στον μοναδικό αυτό αρχαιολογικό χώρο. Μια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη. (Περισσότερες πληροφορίες εδώ)

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ανεβήκαμε να φρεσκαριστούμε. Ρωτήσαμε στη ρεσεψιόν και μας πρότειναν μια τρατορία-πιτσερία εκεί κοντά για να αποχαιρετήσουμε τη Σικελία, που μας μάγεψε.

Η πρότασή τους αποδείχτηκε εξαιρετική μιας και η πίτσα ήταν η ωραιότερη που έχουμε φάει ποτέ.

Τα νησιά ….της επιστροφής

Το άλλο πρωί φάγαμε πρωινό, πληρώσαμε, φορτώσαμε και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο και λίγο μετά απογειωθήκαμε. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος και η ορατότητα τέλεια. Βόρεια του Β.Α. άκρου της Σικελίας, στην Τυρρηνική θάλασσα είναι το αρχιπέλαγος των Νησιών του Αιόλου (Isole Eolie), μια συστάδα ηφαιστειογενών νησιών και βραχονησίδων, κάποια με ενεργά ηφαίστεια.

Περνώντας το αεροπλάνο από πάνω, μπόρεσα να φωτογραφήσω τα περισσότερα, τα οποία αργότερα ταυτοποίησα στο χάρτη. Αυτά ήταν

το Alicudi

το Filicudi

το Salina

το Lipari

το Panarea

το Basiluzzo και

το Stromboli με το εντυπωσιακό του ηφαίστειο, που συνεχώς καπνίζει.

Με αυτές τις όμορφες εικόνες τελείωσε το ταξίδι μας στη Σικελία. Ένα ταξίδι υπέροχο, αλλά τόσο μικρό για ένα τόπο τεράστιο σε έκταση, αλλά και ενδιαφέροντα. Άλλωστε για την Ιταλία μιλάμε. Την ατέλειωτη Ιταλία. Και η Σικελία δεν πάει πίσω. Αν προσθέσουμε και τα μνημεία της Μεγάλης Ελλάδας, τότε το πράγμα απογειώνεται.

Αφήσαμε λοιπόν πολλά να δούμε στη Σικελία και σίγουρα ένα μόνο ακόμα ταξίδι δεν φτάνει. Νάμαστε καλά να πάμε και να ξαναπάμε.

 

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας