Ο άνθρωπος, από τότε που εμφανίστηκε στη γη, ανήμπορος μπροστά στη δύναμη της φύσης, αναζήτησε καταφύγιο στις σπηλιές, στις σχισμές των βράχων και στις βραχοσκεπές. Εκεί κατέφευγε να κοιμηθεί, να φάει, να προφυλαχτεί από το κρύο και τη βροχή και αργότερα να θάψει τους νεκρούς του και να λατρέψει τις δυνάμεις εκείνες που σαν πιο δυνατές απ’ αυτόν χρειαζόταν να εξευμενίσει. Έτσι σε σπήλαια σε όλο τον κόσμο βρίσκουμε τα ίχνη της ζωής του ανθρώπου εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια.
Φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά και σε τούτο τον τόπο. Είναι πολλά τα σπήλαια στην Ελλάδα με ίχνη της ζωής του ανθρώπου. Ανάμεσα στα ίχνη αυτά είναι και αυτά της λατρείας. Μια τακτική που συνεχίστηκε μέσα στους αιώνες απαράλλαχτη, με μόνη αλλαγή τη Θεότητα που λατρεύτηκε σε κάθε εποχή. Έτσι δεν υπάρχει τόπος στην Ελλάδα που να μη βρούμε μια εκκλησία, ένα προσκυνητάρι, ένα ασκηταριό, ακόμα και μοναστήρια ολόκληρα μέσα σε σπηλιές!
Στα ταξίδια μου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχω επισκεφτεί κάμποσα τέτοια σπήλαια.
Μικρά ή μεγάλα με τα σημάδια της λατρείας λιγότερο ή περισσότερο εμφανή, εύκολα ή δύσκολα στην πρόσβαση είναι όλα τόσο, μα τόσο ενδιαφέροντα.
Στο νομό Κορινθίας έχω επισκεφτεί δύο σπήλαια με δύο εκκλησάκια αφιερωμένα και τα δύο στην Παναγία. Και επειδή οι σπηλιές βρίσκονται σε κάθετους βράχους που θυμίζουν αρκετά αυτούς των Μετεώρων, και τα δύο είναι γνωστά με το όνομα «Παναγία του Βράχου». Άλλο κοινό στοιχείο τους είναι πως και τα δύο σχετίζονται με μοναστήρια.
Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.
1. Παναγία του Βράχου της Νεμέας
10 Φεβρουαρίου 2007
Στην είσοδο της Νεμέας (όπως ερχόμαστε από την Εθνική οδό Κορίνθου-Τρίπολης) υπάρχει αριστερά ένα επιβλητικός βράχος, το Πολύφεγγο όρος.
Γαντζωμένη πάνω του η παλιά μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή αλλιώς Παναγία του Βράχου.
Μια πέτρινη σκάλα, με μερικές δεκάδες σκαλιά, οδηγεί στο μοναστήρι και το ναό που «φωλιάζει» μέσα σε μικρό σπήλαιο.
Είναι εκεί από τις αρχές του 17ου αι. Μέσα στο ναό αναβλύζει αγίασμα.
Εσωτερικές σκάλες οδηγούν στα διάφορα τμήματα του
μοναστηριού
Από το μπαλκονάκι του η θέα είναι καταπληκτική. Έχω πάει μόνο μία φορά, το Φεβρουάριο του 2007, αλλά περνώντας πρόσφατα από κάτω πηγαίνοντας προς τη Στυμφαλία (http://disaki.blogspot.gr/2012/12/blog-post_11.html), είχα την ευκαιρία να βγάλω φωτογραφίες το βράχο με το μοναστήρι και είχα την ιδέα να γράψω αυτή εδώ την ιστορία.
2. Παναγία του Βράχου του Κάτω Ταρσού
10 Ιουνίου 2006 & 23 Οκτωβρίου 2010
Το άλλο εκκλησάκι βρίσκεται στην άλλη άκρη του νομού. Στα σύνορα με το νομό Αχαΐας, στα «Μετέωρα της Κορινθίας», τα βράχια που βρίσκονται στις ανατολικές απολήξεις του Χελμού, απέναντι από τη Ζήρεια.
Ανεβαίνοντας από το Δερβένι για το οροπέδιο του Φενεού με τις μύριες όσες ομορφάδες του, συναντάς τη διασταύρωση που πάει δεξιά για το χωριό Κάτω Ταρσός. Μπαίνοντας και ακολουθώντας τις πινακίδες, περνάς το χωριό και μπαίνεις σε χωματόδρομο βλέποντας απέναντι ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία που μπορείς να φανταστείς.
Κάθετα βράχια, σαν αυτά των Μετεώρων, με πολλές σχισμές να τα αυλακώνουν κάθετα, έλατα στα ριζά τους ένα γύρω να ακούγονται νερά που τρέχουν. Μια τέτοια μεγάλη σχισμή που πιάνει όλο το ύψος του βράχου, κρύβει ένα σπήλαιο που χρησιμοποιήθηκε για κρυψώνας από Άγγλους αλεξιπτωτιστές στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Λίγο νοτιότερα μια μικρότερη σχισμή ξεχωρίζει γιατί κάτι ασπρίζει εκεί. Είναι ο σταυρός μιας εκκλησίας σφηνωμένης στη σχισμή αυτή. Λίγο πιο αριστερά βλέπω κάτω από το βράχο ένα λευκό κτίσμα ή για νάμαι πιο ακριβής μοιάζει νάναι περισσότερα από ένα κτίσματα.
Τελικά πρόκειται για το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας. Η Παναγία του Βράχου, όπως είναι γνωστή η εκκλησία στη σχισμή, είναι, σύμφωνα με την παράδοση, του 15ου αι.
Και εδώ μια πέτρινη σκάλα σε φέρνει στην είσοδο της εκκλησίας.
Το εσωτερικό πολύ σκοτεινό έχει ένα τέμπλο με εικόνες που πρέπει νάναι 100-200 χρόνων παλιές. Μια άλλη, εσωτερική σκάλα, οδηγεί στο μπαλκόνι που βλέπει την υπέροχη θέα προς τη Ζήρεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου