«Μαύρη Μαντόνα»!

2 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας Θεός ξέρει πως βρέθηκε στα μέρη μας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της, χωρίς να ξέρει άλλη γλώσσα απ’ αυτή που έμαθε από τη μάνα της. Και εδώ της έμελλε να πάθει το εγκεφαλικό. Έντεκα μήνες στο νοσοκομείο χωρίς κανέναν, το πάλεψε και κατάφερε να σηκώνεται και με μεγάλη δυσκολία να κάνει λίγα βήματα. Κάποια ομόφυλα άτομα που εμφανίζονται που και που για ελάχιστα λεπτά, μάλλον είναι πατριώτες της που της φέρνουν λίγα χρειώδη. Όταν της χάρισα το μπαστούνι, έλαμψαν τα μάτια της.

Ώρες κάθεται με αυτό το απλανές βλέμμα. Ποιος ξέρει τι να βλέπει στην οθόνη του μυαλού της. Δικά της αγαπημένα πρόσωπα; Απέραντες, αγαπημένες, αφρικανικές εκτάσεις;

Την κοίταγα και ένοιωσα μεγάλο σεβασμό, σα να είχα μπροστά μου μια «Μαύρη Μαντόνα»!!

Σου εύχομαι ολόψυχα καλή μου, να έρθουν καλά τα πράγματα σε αυτόν τον τόπο που διάλεξες (άραγε με τη θέλησή σου;) να ζήσεις. Να βγεις από το νοσοκομείο και να βρεις δικούς σου ανθρώπους να ζήσεις κι εσύ ανθρώπινα, όπως το δικαιούσαι.