Εικόνες της Ανατολικής Λακωνίας!

Τριήμερο στην Ανατολική Λακωνία, μέρος 2^ο

(συνέχεια από Στο «Γιβραλτάρ της Ανατολής»!)

12-14 Απριλίου 2018

 

Ήταν Αύγουστος του 2001 σαν ήρθαμε σε αυτά τα μέρη για να τα γνωρίσουμε. Μια από τις εκδρομές που μας είχε φέρει σε ένα πολύ όμορφο μέρος, ήταν αυτή στο λιμανάκι του Γέρακα. Βρίσκεται μέσα σε ένα στενόμακρο κόλπο, που συνήθως χαρακτηρίζεται σαν το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης. Μοιάζει με φιόρδ, αν και δεν είναι τέτοιο και έτσι δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός αυτός. Βρίσκεται 24χμ βόρεια της Μονεμβασιάς.

Για εκεί ξεκινήσαμε, μετά την πρωινή μας επίσκεψη στη Μονεμβασιά, με σκοπό όμως να μην κάτσουμε αλλά να συνεχίσουμε ακόμα πιο βόρεια.

Από μακριά φάνηκε το λιμανάκι του Γέρακα.

Μπαίνοντας διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά πόσο γραφικό είναι.

Φτάσαμε μέχρι το τέλος του εκεί που κάνει ένα πλάτωμα, κατεβήκαμε να βγάλουμε λίγες φωτογραφίες και μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε. 

Η διαδρομή από τη Μονεμβασιά μέχρι τον Γέρακα

Περάσαμε από τα χωριά Γέρακας, Άγιος Ιωάννης, Ρειχιά, Χάρακας.

Από εκεί ο δρόμος φιδοσέρνεται στην άκρη του γκρεμού μέσα στη Χαράδρα του Σταυρού.

Το τοπίο με τα κάθετα βράχια είναι συγκλονιστικό. Βγαίνοντας από τη χαράδρα φτάσαμε, μετά από λίγο στο Κυπαρίσσι, ένα πολύ όμορφο χωριό και κατεβήκαμε στο λιμάνι του, περίπου 38χμ από το Λιμάνι του Γέρακα.

Τι εικόνες!

Τι ομορφιά είναι αυτή! Είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Εκεί, στην αποβάθρα κατεβήκαμε να θαυμάσουμε, να απαθανατίσουμε το τοπίο

και τις εικόνες γύρω μας. Τις «μαγικές» αυτές εικόνες.

Είχε μεσημεριάσει και θέλαμε να κάτσουμε κάπου για φαγητό.

Ρωτήσαμε τον κύριο που ψάρευε εκεί και μας είπε για μια ταβέρνα στην αμμουδιά του κόλπου Ζώρακας, δίπλα από το λιμανάκι. Αφού κάτσαμε και παραγγείλαμε βγήκα να χαζέψω και να φωτογραφίσω.

Υπέροχη παραλία,

με το λιμανάκι του Κυπαρισσιού στη νότια άκρη της

και το οικισμό Μητρόπολη στη βόρεια.

Φάγαμε πολύ νόστιμα, πήραμε πληροφορίες για το νέο δρόμο που πάει προς Λεωνίδιο και ξεκινήσαμε για να επιστρέψουμε.

Στη χαράδρα κάναμε μια μικρή στάση σε κάποιο σημείο, που έχει κάτι παλιά κτίσματα,

για να χαζέψουμε λίγο τους αναρριχητές, που σκαρφάλωναν σαν αράχνες στον κάθετο βράχο («Άνθρωποι - αράχνες» εν δράσει!).

Η διαδρομή από τον Γέρακα μέχρι το Κυπαρίσσι

Επιστρέψαμε μέσω Μολάων και κάτσαμε για καφέ στο δρόμο κοντά στη Συκιά. Στη Μονεμβασιά, πριν τη γέφυρα, κάναμε λίγα ψώνια και γυρίσαμε στα δωμάτια. Εκεί κάτσαμε να ξεκουραστούμε και δεν ξαναβγήκαμε. Κολατσίσαμε μέσα εκείνο το βράδυ. Έτσι τελείωσε αυτή η μέρα. Μια μέρα γεμάτη υπέροχες εικόνες.

Την επόμενη μέρα είχαμε σχεδιάσει μια εκδρομή στη νοτιοανατολικότερη χερσόνησο της Πελοποννήσου, αυτήν που καταλήγει στον Κάβο Μαλιά.

Ξεκινήσαμε ακολουθώντας την ανατολική πλευρά της, αυτή που βρέχεται από το Μυρτώο πέλαγος.  

Πρώτη στάση, 15χμ νότια της Μονεμβασιάς, ένα μικροσκοπικό νησάκι με δύο ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Συνδέεται με τη στεριά με μικρό γεφυράκι και οι μόνοι κάτοικοί του είναι οι πεθαμένοι (!!!). Πάνω στο μικροσκοπικό νησί υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Φωκά και γύρω της το μικρό νεκροταφείο, τον τόπο που απ’ ότι φαίνεται οι κάτοικοι του διπλανού, ομώνυμου οικισμού διάλεξαν για να θάβουν τους νεκρούς τους, για να μην του ξεκόψουν από τα κύματα και την αρμύρα της θάλασσας.

Η διαδρομή από τη Μονεμβασιά μέχρι τον Άγιο Φωκά

Επόμενος προορισμός μας ένα σπήλαιο, για το οποίο είχαμε διαβάσει τα καλύτερα και αποδείχτηκε πως και λίγα ήταν αυτά που είχαμε διαβάσει. Το Σπήλαιο της Καστανιάς.

Από τα ομορφότερα που έχω επισκεφτεί και δεν είναι λίγα. Έχει τον πιο πυκνό διάκοσμο στην Ευρώπη και ίσως και στον κόσμο. Εξαιρετικό και κρίμα που δεν το ξέρει ο πολύς ο κόσμος. (Πληροφορίες: Σπήλαιο Καστανιάς).

Πριν όμως πάμε στο σπήλαιο, κατεβήκαμε στη Νεάπολη, την πρωτεύουσα της περιοχής. Είναι μια κωμόπολη-λιμάνι στο Λακωνικό κόλπο, που ονομάζονταν παλιότερα Βάτικα και είναι πολύ γνωστή για τα νοστιμότατα Βατικιώτικα κρεμμύδια της. Εκεί, στο λιμάνι, κάτσαμε για ένα καφέ.

Η διαδρομή από τον Άγιο Φωκά μέχρι το Σπήλαιο της Κερασιάς

Μετά την επίσκεψη στο Σπήλαιο, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στη Νεάπολη για φαγητό.

Περάσαμε από το χωριό Φαρακλό,

απ’ όπου η θέα προς τον κόλπο της Νεάπολης με την Ελαφόνησο απέναντι είναι μοναδική.

Ο δρόμος φιδοσέρνεται στις πλαγιές του βουνού,

περνά κάτω από το εντυπωσιακό Κάστρο της Αγίας Παρασκευής και μπαίνει στη Νεάπολη. Κάπου στο λιμάνι κάτσαμε να φάμε και να ξαποστάσουμε.

Η διαδρομή από το Σπήλαιο της Καστανιάς προς Νεάπολη μέσω Φαρακλού και Κάστρου Αγίας Παρασκευής

Απογευματάκι πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια, ακολουθώντας όμως τις ανατολικές ακτές του Λακωνικού.

Στο δρόμο συναντήσαμε μερικούς από τους επιζήσαντες του Πάσχα, που μόλις είχε περάσει.

Προορισμός μας η Πλύτρα. Βρίσκεται στο ίδιο περίπου ύψος με τη Μονεμβασιά, αλλά μέσα στο Λακωνικό κόλπο. Στη θέση της βρισκόταν η Αρχαία Ασωπός, που περιγράφει ο Παυσανίας και η οποία βυθίστηκε στα 365μ.Χ. από σεισμό.

Μέσα στο ανοιξιάτικο τοπίο

βλέπει κανείς ερείπια της αρχαίας και ρωμαϊκής πόλης,

όπως τα τμήματα από ψηφιδωτά δάπεδα,

και δίπλα στη θάλασσα τμήματά της που βυθίστηκαν,

με κάποια από αυτά να συνεχίζουν και μέσα στο νερό.

Εκεί στην Πλύτρα, κάτσαμε για τον απογευματινό μας καφέ.

Γεμάτοι ωραίες εικόνες γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε λίγο. Την άλλη μέρα φεύγαμε και όπως συνηθίζουμε εκείνο το βράδυ βγήκαμε σε ένα ωραίο μαγαζί, στην άκρη της γέφυρας, από τη μεριά του κάστρου της Μονεμβασιάς και απολαύσαμε ένα υπέροχο, τελευταίο δείπνο στην περιοχή.

Καλή σου νύχτα αρχόντισσα! Εις το επανιδείν! 

Το πρωί του Σαββάτου φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Δεν είχαμε όμως τελειώσει με την περιοχή.

Γύρω στα 15χμ δυτικά της καστροπολιτείας είναι το χωριό Άγιος Νικόλαος.

Αναπτύχθηκε στα Βυζαντινά χρόνια γύρω από το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Σχινέα.

Ότι έχει απομείνει από εκείνο το μοναστήρι είναι ο Βυζαντινός Ναός του Αγίου Νικολάου, στο κέντρο του χωριού.

Σταυροειδής με τρούλο και νάρθηκα στέκει εκεί γύρω στα 1000 χρόνια.

Απέναντι από την εκκλησία είναι άλλο ένα γραφικό εκκλησάκι.

Μπήκαμε μέσα στο Ναό για να θαυμάσουμε αυτό το Βυζαντινό αριστούργημα.

Είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες σε δύο στρώματα, το παλιότερο του 13^ου αι.  

Μετά και από αυτή την επίσκεψη, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε.

Μετά τους Μολάους πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια, που πάει προς το Γεράκι, το ιστορικό χωριό του Πάρνωνα με το μεσαιωνικό κάστρο και τις 30 βυζαντινές εκκλησίες, κάτι λιγότερο από 60χμ από τη Μονεμβασιά.

Περάσαμε έξω από το χωριό

και κάναμε μια μικρή στάση στην άκρη του, για να δούμε και να φωτογραφίσουμε τον ναό του Αγίου Αθανασίου,

πιθανά του 12^ου αι, με τοιχογραφίες του 13^ου (δυστυχώς κλειστός).

Περίπου 15χμ ακόμα και απέναντι από το χωριό Καλλιθέα (Ζαραφώνα), πάνω σε ένα ύψωμα είδαμε το βυζαντινό Κάστρο της Ζαραφώνας.

Στη συνέχεια ο δρόμος μπαίνει σε πυκνό ελατοδάσος

και περίπου σε 90χμ από εκεί που ξεκινήσαμε

φτάσαμε στο χωριό Πολύδροσος.

Το χωριό είναι γνωστό και με το παλιό του όνομα. Τσίντζινα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1000μ στις δυτικές πλαγιές του Πάρνωνα.

Όμορφο χωριό, μέσα στα έλατα,

με κτίρια φτιαγμένα από πέτρα και κόκκινα κεραμίδια.

Εκεί κάτσαμε να φάμε και να ξαποστάσουμε. Και εκεί ουσιαστικά τελείωσε το ταξίδι μας.

Συνεχίσαμε από τον παλιό δρόμο Σπάρτης-Τρίπολης και σε λίγο μπήκαμε στον αυτοκινητόδρομο που πάει για Αθήνα. Κάναμε μια τελευταία στάση για ένα καφέ στη Νεστάνη και αποχαιρετιστήκαμε με τους φίλους μας.

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο σπίτι μας, αφού περάσαμε από ένα σούπερ μάρκετ για μερικά ψώνια, μιας και την επομένη ήταν Κυριακή.

Το ταξίδι τελείωσε και ήταν υπέροχο. Γνωρίσαμε μια περιοχή, που αν και την είχαμε επισκεφτεί παλιότερα, ουσιαστικά λίγα γνωρίζαμε γι αυτήν. Γι άλλη μια φορά ο τόπος μας, μας άνοιξε μια μικρή πόρτα να μπούμε να θαυμάσουμε κάποιους από τους θησαυρούς του. Και να συνειδητοποιήσουμε γι άλλη μια φορά πόσους ακόμα έχουμε να δούμε.

Και σε άλλα με υγεία λοιπόν. Μόνο καλά να είμαστε!

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας