Στο «Γιβραλτάρ της Ανατολής»!

 Τριήμερο στην Ανατολική Λακωνία, μέρος 1^ο

11-12 Απριλίου 2018

 

-Καλημέρα! Τι κάνετε;

-Καλά! Να σε ρωτήσω. Πόσο καιρό έχετε να πάτε προς Μονεμβασιά;

-Αρκετά χρόνια. Γιατί;

-Κι εμείς έχουμε να πάμε πάνω από 20 και το σκεφτόμουν πολύ. Χθες βρήκα μια προσφορά σε ξενοδοχείο λίγο πριν τη Μονεμβασιά και το σκέφτομαι σοβαρά. Τι λέτε;

-Δεν είναι άσχημη ιδέα. Να το συζητήσουμε και θα σου πω.

-Γρήγορα όμως γιατί η προσφορά λήγει.

-Εντάξει. Θα σε πάρω.

Αγοράσαμε την προσφορά και κλείσαμε για τα μέσα Απριλίου.

Την Τετάρτη μετά το Πάσχα ξεκινήσαμε. Στο δρόμο σταματήσαμε στη Νεστάνη για φαγητό και εκεί συναντήσαμε τους υπόλοιπους που έρχονταν από την Πάτρα. Αφού φάγαμε συνεχίσαμε. Περάσαμε έξω από την Τρίπολη και τη Σπάρτη και περίπου 90χμ μετά τη στάση μας κάναμε δεξιά, περάσαμε έξω από τη Σκάλα και κάναμε την επόμενη στάση στο χωριό Βλαχιώτης.

Εκεί, στην πλατεία

με το Δημαρχείο, κάτσαμε για τον απογευματινό μας καφέ.

Περίπου μετά από 40χμ φτάσαμε στο κατάλυμά μας.

Δίπλα στη θάλασσα, με όμορφη θέα είναι αρκετά κοντά στη Μονεμβασιά. Αφήσαμε τα πράγματα, φρεσκαριστήκαμε και ετοιμαστήκαμε για βραδινή έξοδο στην Καστροπολιτεία.

Πήραμε το αυτοκίνητο, περάσαμε τη γέφυρα, που ενώνει το βράχο με τη στεριά

και το αφήσαμε πολύ κοντά στην πύλη του κάστρου.

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα πρώτα φώτα άρχισαν να ανάβουν. Όπως σχεδόν πάντα, οι νυχτερινές εικόνες είναι πιο όμορφες, πιο ρομαντικές, πιο μαγικές.

Περάσαμε την πύλη

και βγήκαμε στον κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο της πόλης. Δεξιά και αριστερά μαγαζάκια, καφέ εστιατόρια

και μικρά στενά που οδηγούν παραμέσα, που έχει κι άλλα εστιατόρια, καφέ και ξενώνες. Λίγες δεκάδες μέτρα μετά φτάσαμε στην κεντρική πλατεία

με το Ναό του Ελκομένου Χριστού,

την Αρχαιολογική Συλλογή και στη μέση το κανόνι.

Στην πάνω μεριά της πλατείας ξεκινά το πλακόστρωτο και οι σκάλες που οδηγούν στην κορυφή του βράχου, στην Πάνω Πόλη.

Στην κάτω μεριά η θέα στα πέτρινα σπίτια της πιο κάτω γειτονιάς, που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα είναι πολύ όμορφη.

Ο ναός ήταν ανοικτός και μπήκαμε να τον δούμε.

Η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά κατανυκτική.

Σύμφωνα με την κατατοπιστική πινακίδα, που είναι απ’ έξω, η αρχή του ανάγεται στα παλαιοχριστιανικά χρόνια (6^ος-7^ος αι),

ενώ από τότε έχουν συμπληρωθεί τμήματά του, έχουν αλλάξει άλλα και γενικά έχουν γίνει πολλές παρεμβάσεις,

όπως το όμορφο μαρμάρινο τέμπλο του 1901.

Όταν βγήκαμε τα φώτα είχαν ανάψει

και εμείς κάτσαμε σε ένα από τα εστιατόρια του κεντρικού δρόμου για το πρώτο δείπνο μας στην υπέροχη αυτή καστροπολιτεία.

Είχε νυχτώσει για τα καλά σαν γυρίσαμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε.

Καλώς ήλθαμε στα ιστορικά αυτά χώματα, καλά να περάσουμε και καλή μας νύχτα!

  

Το επόμενο πρωί, αφού φάγαμε ένα καλό πρωινό, μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο, για άλλη μια βόλτα στη Μονεμβασιά, στο φως της μέρας αυτή τη φορά.

Αντιγράφω ένα ενδιαφέρον και κατατοπιστικό κείμενο, που βρήκα στην ιστοσελίδα κάποιου ξενοδοχείου:

«Η άκρη του ιστορικού νήματος της Μονεμβασιάς στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, εντοπίζεται μετά τα μέσα του 6ου αιώνα, με την ίδρυση της από τους κατοίκους της Σπάρτης. Η εξαιρετικά προνομιακή φυσική της θέση στη Μεσόγειο, την κάνει ποθητή σε πολλούς και διαφορετικούς κατακτητές. Φράγκοι, Βυζαντινοί, Ενετοί, Παπικοί και Τούρκοι αφήνουν το σημάδι τους πάνω της. Την διεκδικούν, την κατακτούν, τη χάνουν ξανά, αναδεικνύουν τη χρυσή της εποχή, της χαρίζουν μεγάλα προνόμια ή την οδηγούν σε πλήρη παρακμή. Ποτέ όμως κανείς δεν μπόρεσε να αλλάξει την ιδιαίτερη «προσωπικότητα» της, που σημαδεύτηκε από τους ένδοξους αγώνες και την αντίσταση των κατοίκων της. Η σημερινή ιστορική πόλη, γέννημα ενός ισχυρού σεισμού το 375 μ.Χ, υπήρξε μέσα στους αιώνες δυσπρόσιτο οχυρό, σημαντική στρατιωτική βάση, ξακουστό εμπορικό και ναυτιλιακό πέρασμα, κέντρο πνευματικής και εκκλησιαστικής ανάπτυξης και τελικά, η πρώτη πόλη που απελευθέρωσαν οι Έλληνες κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας το 1821.»

 

Φτάσαμε στην πύλη, με το τείχος να σκαρφαλώνει στο βράχο και αφού την περάσαμε κάναμε αριστερά στα σκαλάκι μέχρι το σπίτι, που γεννήθηκε το σπουδαίο τέκνο της πόλης, ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

Έξω από το σπίτι ο «ποιητής» είναι εκεί και αγναντεύει το πέλαγο.

Κατεβήκαμε στον κεντρικό δρόμο, όπου τα μαγαζιά διαλαλούν την πραμάτεια τους

και φτάσαμε στην πλατεία.

Ο ναός δεσπόζει εντυπωσιακός και κάτασπρος στο φως της μέρας, αλλά εμείς είχαμε για προορισμό το κτίριο απέναντι. Την Αρχαιολογική Συλλογή της Μονεμβασιάς. Στεγάζεται σε κτίριο που έφτιαξαν οι Τούρκοι τον 16^ο αι σαν τζαμί και το οποίο άλλαξε πολλές χρήσεις στο διάβα των αιώνων. (πληροφορίες στη σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού)

Η συλλογή αποτελείται από τεκμήρια της ζωής της πόλης από όλον το μακρό βίο της.

Κυρίως αρχιτεκτονικά μέλη (Βυζαντινά,

Ενετικά κλπ)

και πολλά κεραμικά αντικείμενα της καθημερινής ζωής των κατοίκων της.

Βγήκαμε και κάτσαμε στην πλατεία να θαυμάσουμε τις εικόνες γύρω μας.

Προς τη θάλασσα,

προς την πάνω πόλη

με τα τείχη της, αλλά και τα κτίρια της πλατείας.

Ανεβήκαμε και λίγο παραπάνω

μέχρι το Ναό της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας ή Κρητικιάς,

που όπως λέει και εδώ η κατατοπιστική πινακίδα, είναι του τέλους του 17^ου αι (Β΄ Ενετοκρατία) και γι αυτό έχει και κάποια δυτικά στοιχεία στην αρχιτεκτονική του.

Από το πίσω μέρος του ναού φαίνεται η σκεπή του Ελκομένου Χριστού με τον όμορφο τρούλο

και η κάτω γειτονιά μέχρι τη θάλασσα.

Κάπου εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας στην πόλη και βγήκαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε προς τα βόρεια της περιοχής.

Αλλά αυτά στη συνέχεια του ταξιδιού μας. 

(Το ταξίδι συνεχίζεται: Εικόνες της Ανατολικής Λακωνίας!)

 θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας