Τα μοναστήρια της Νίκης και των Ναϊτών και το παλιό Πανεπιστήμιο!

 Στη γη των μεγάλων θαλασσοπόρων!

Ταξίδι στην Πορτογαλία 2018. Μέρος 7^ο.

(Συνέχεια από Ζωγραφισμένες «γόνδολες» και fados με «πτυχίο»!)

 

28 Απριλίου 2018

 

Το Μοναστήρι της Νίκης

Κάτι λιγότερο από 90χμ νότια της Coimbra, βρίσκεται ένα μοναστήρι, πολύ σημαντικό για τους Πορτογάλους.

Το 1385, κοντά στην πόλη Batalha έγινε η μάχη της Aljubarrota, μεταξύ του Βασιλείου της Πορτογαλίας και του Στέμματος της Καστίλης, στην οποία νίκησαν οι πρώτοι.

Για να τιμήσουν της νίκη αυτή έκτισαν ένα μοναστήρι κοντά στην Batalha προς τιμή της Παναγίας της Νίκης (Mosteiro de Santa Maria da Vitória), γνωστότερο σαν Μοναστήρι της Batalha (Mosteiro da Batalha). Η κατασκευή του διήρκησε σχεδόν 130 χρόνια (1386-1517) και είναι γοτθικού ρυθμού. Εκεί έχουν ταφεί τα μέλη των Πορτογαλικών βασιλικών οικογενειών του 15^ου αι.

Το μοναστήρι βρίσκεται έξω από τον αστικό ιστό και έχει μπροστά του μια πολύ μεγάλη πλατεία, με το άγαλμα του έφιππου Nuno Álvares Pereira, του στρατηγού που ηγήθηκε των νικηφόρων στρατευμάτων της μεγάλης εκείνης μάχης.

Μπαίνοντας στο ναό έχεις μπροστά σου το κυρίως σηκό του.

Δεξιά (νότια) είναι το παρεκκλήσι του ιδρυτή João I με τον τρούλο και το χώρο όπου είναι θαμμένοι,

στο κέντρο σε κοινό τάφο ο βασιλιάς João I και η βασίλισσα Philippa του Lancaster και γύρω οι πρίγκιπες,

όπως ο Φερδινάνδος

ή ο Ερίκος.

Στα αριστερά (βόρεια) του ναού

είναι το εντυπωσιακό περιστύλιο του βασιλιά João I,

που είναι φτιαγμένο σε ρυθμό Μανουελίνο.

Προς τα ανατολικά στον ίδιο χώρο είναι το συνοδικό με τα υπέροχα βιτρό

στο οποίο είναι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη της χώρας, το οποίο φυσικά φυλάσσεται από τιμητική φρουρά.

Στα βόρεια είναι το περιστύλιο του βασιλιά Afonso V, πιο απλό στην κατασκευή του.

Εκεί ανέβηκα στον πάνω όροφο, που βλέπει προς τους κήπους,

τον ναό,

αλλά και την πόλη.

Σε κάποια γωνιά έχουν τον παλιό μηχανισμό του ρολογιού του μοναστηριού.

Πίσω από το ιερό του ναού είναι τα ημιτελή παρεκκλήσια. Ένα πολυγωνικό συγκρότημα παρεκκλησίων,

στα οποία είναι θαμμένοι και άλλοι εστεμμένοι. Ενώ οι κόγχες των παρεκκλησίων είναι στεγασμένες, το κεντρικό τμήμα του κτίσματος είναι χωρίς σκεπή.

Για να μπεις στο χώρο περνάς από τη Μεγάλη Πύλη, σε ρυθμό Μανουελίνο του 16^ου αι.

Βγήκαμε εντυπωσιασμένοι από το υπέροχο αυτό μοναστήρι και κάτσαμε κάπου για ένα καφέ πριν συνεχίσουμε για άλλα ενδιαφέροντα.

 

Το μοναστήρι των Ναϊτών

Περίπου 45χμ ανατολικά είναι η πόλη Tomar. Για εκεί κινήσαμε και φτάσαμε με τον ουρανό βαρύ αλλά χωρίς βροχή ακόμα.

Η πόλη ιδρύθηκε τον 11^ο αι από τους Ναΐτες Ιππότες,

που ίδρυσαν και το Μοναστήρι του Χριστού (Convento de Cristo), σε ένα λόφο έξω από την πόλη. Όταν αργότερα ο Πάπας κατήργησε το τάγμα του Ναού, ο βασιλιάς της Πορτογαλίας το μετονόμασε σε Τάγμα του Χριστού και έτσι αυτό διατήρησε την περιουσία και τα προνόμιά του.

Το μοναστήρι ήταν και η πρώτη μας στάση.

Βρίσκεται μέσα σε κάστρο, το οποίο ήταν ανοικτό αλλά το μοναστήρι όχι.

Παρκάραμε στον χώρο έξω από αυτό και αφού κάναμε μια βόλτα ένα γύρω

να θαυμάσουμε την εντυπωσιακή θέα προς την πόλη,

τα γύρω

και τους πύργους του κάστρου,

πήγαμε προς την πύλη του και μπήκαμε μέσα.

Υπάρχουν περιποιημένοι κήποι

με ενδιαφέρουσες κατασκευές

και φυσικά στο βάθος το μνημειώδες μοναστήρι.

Και το ίδιο το μοναστήρι έχει μορφή κάστρου και μια εντυπωσιακή πύλη. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα διαφόρων αλλαγών ανά τους αιώνες και κυρίως τον 16^ο.

Γι αυτό και η μανουελίνο αναγεννησιακή πύλη του.

Κάναμε μερικές βόλτες στο χώρο έξω από το κλειστό μοναστήρι, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο για να κατέβουμε στο κέντρο της πόλης.

Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να βρέχει. Παρκάραμε κάπου κοντά στην κεντρική πλατεία της πόλης, την Πλατεία Δημοκρατίας (Praça da República ) και ξεκινήσαμε για εκεί. Λόγω της βροχής χωθήκαμε στην εκκλησία.

Στην πλατεία βλέπουν αντικριστά δύο κτίρια.

Το Δημαρχείο (Câmara Municipal de Tomar) 

και απέναντί του ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (Igreja de São João Baptista). Μπρόστα από το Δημαρχείο είναι το Μνημείο του Ναΐτη Γκουαλντίμ Πάις (1118-1195), ιδρυτή της πόλης και του μοναστηριού.

Μπήκαμε λοιπόν στην εκκλησία

με τα ενδιαφέροντα εικονοστάσια ένα γύρω,

το όμορφο ιερό

και το εκκλησιαστικό όργανο. Ο ναός είναι γοτθικός του 15^ου αι, ενώ η πύλη σε ρυθμό μανουελίνο.

Η βροχή καλά κρατούσε και από το εσωτερικό της πύλης του ναού, που μας πρόσφερε την προστασία του

είδαμε με την ησυχία μας τη μουσκεμένη πλατεία και τα κτίρια γύρω της.

Δεξιά και κοντά στην εκκλησία είναι ένα καφέ.

Γρήγορα-γρήγορα φτάσαμε και μπήκαμε για ένα καφέ, ένα γλυκάκι και κυρίως για να περάσει λίγο η ώρα, μπας και κόψει κάπως η βροχή, αν και ο ουρανός ήταν πολύ βαρύς και τα πράγματα καθόλου αισιόδοξα.

Τρέχοντας πάλι πήγαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το ποτάμι. Ο ποταμός Nabão διαρρέει την πόλη και στις όχθες του είναι φτιαγμένα όμορφα κτίρια,,

όπως το Παρεκκλήσι της πολιούχου Αγίας Iria (Igreja e Convento de Santa Iria) του 16^ου αι.

δίπλα στην παλιά γέφυρα (Ponte Velha) του 15^ου αι. Όλος ο χώρος σε αυτή την περιοχή αποτελεί ένα πολύ όμορφο πάρκο, που το χαίρονται μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και επισκέπτες. Κυρίαρχο στοιχείο βέβαια είναι το ποτάμι.

Η φτερωτή ενός παλιού νερόμυλου είναι μια πολύ όμορφη εικόνα του πάρκου.

Βέβαια η βροχή απλά είχε κάπως κόψει και έτσι μπόρεσα να σταματήσω για να κατέβω για μερικές γρήγορες και όσο γινόταν πιο στεγνές φωτογραφίες.

Εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας σε αυτή την όμορφη πόλη, που όμως δεν χαρήκαμε όσο θα θέλαμε λόγω της βροχής.

 

Το παλιό Πανεπιστήμιο

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής στην Coimbra, σχεδόν 80χμ βόρεια. Σε όλη τη διαδρομή είχαμε ένα ψιλόβροχο, που κάποιες φορές δυνάμωνε.

Φτάσαμε και σταματήσαμε στην περιοχή του Πανεπιστημίου. Ίσως για να μου κάνει το χατίρι η βροχή σχεδόν σταμάτησε για λίγο.

Παρκάραμε στην Largo Dr. José Rodrigues, κατέβηκα και άρχισα να θαυμάζω και να φωτογραφίζω γύρω μου.

Αριστερά στην πλαγιά είναι ο Νέος Καθεδρικός Ναός της Κοΐμπρα (Sé Nova de Coimbra), που θεμελιώθηκε το 1541 και ολοκληρώθηκε τον 17^ο αι. Το 1772 μεταφέρθηκε σε αυτόν η επισκοπική έδρα από τον παλαιό καθεδρικό.

Στα δεξιά είναι ο ναός Igreja de São João de Almedina, του 11^ου αι.

Αποτελεί μέρος του μεσαιωνικού κτιρίου του Επισκοπικού μεγάρου (Palácio Episcopal de Coimbra), το οποίο σήμερα στεγάζει το Εθνικό Μουσείο Machado de Castro (Museu Nacional de Machado de Castro), με έργα γλυπτικής του Joaquim Machado de Castro (1731–1822).

Λίγο πιο πάνω ανοίγει μια πλατεία,

με κτίρια των πανεπιστημιακών σχολών

και πολλά γλυπτά γύρω.

Στη δυτική της πλευρά είναι η εντυπωσιακή πύλη Porta Férrea του 1634, η πύλη εισόδου στον χώρο του Πανεπιστημίου,

που είναι το ίδιο εντυπωσιακή και από την άλλη πλευρά.

Μπροστά από την πύλη, στο έδαφος υπάρχει ένα πολύ ωραίο ψηφιδωτό.

Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1290, αποτελώντας ένα από τα παλιότερα πανεπιστήμια του κόσμου. Πολλές αλλαγές στα κτίρια και μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του έγιναν στο διάβα των αιώνων.

Πέρασα την πύλη και βρέθηκα στην εσωτερική αυλή (Pátio das Escolas da Universidade de, Coimbra). Τα κτίρια σχηματίζουν ένα Π

με τη νότια πλευρά χωρίς κτίρια με υπέροχη θέα προς τον ποταμό Mondego.

Μπαίνοντας, στα δεξιά,

είναι μια στοά, η Via Latina, στην οποία οδηγεί μια διπλή σκάλα, ενώ στη γωνία είναι το εμβληματικό καμπαναριό-ρολόϊ (Torre da Universidade de Coimbra), που καλεί τους φοιτητές στα μαθήματά τους.

Απέναντι από την πύλη, στη σειρά των κτιρίων

ξεχωρίζει η μανουελίνο πύλη του παρεκκλησιού του Αγίου Μιχαήλ (Capela de São Miguel)

και πιο αριστερά η πόρτα της Βιβλιοθήκης (Biblioteca Joanina).

Από εκεί η θέα προς την πόλη είναι πολύ όμορφη.

Μέσα στην αυλή βρίσκεται το μνημείο του βασιλιά Ιωάννη Γ΄ της Πορτογαλίας ή Ιωάννη του Εποικιστή (Joao ΙΙΙ, 1502-1557).

Πήραμε το αυτοκίνητο και κατηφορίσαμε προς την πόλη και από εκεί στο κατάλυμά μας για να ξεκουραστούμε. 

Η διαμονή μας στην Coimbra ήταν πολύ εποικοδομητική, μιας και γνωρίσαμε πολλά ενδιαφέροντα, αλλά αισθάνομαι πως ήταν και μικρή. Μια μέρα ακόμα νομίζω πως χρειαζόταν. Άλλη μια εκκρεμότητα για το μέλλον.

Την επομένη θα φεύγαμε για πιο νότια με τελικό προορισμό τη Λισαβόνα.

Καλή μας συνέχεια!

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Στο δρόμο για τη Λισαβόνα!)

 

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας