Κροατία, στην πόλη του Διοκλητιανού!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά!

2018- Road Trip στα Βαλκάνια, μέρος 9^ο

(Συνέχεια από Μαυροβούνιο, μια πρώτη γνωριμία!)

 

11-12 Ιουλίου 2018

 

Αργά το επόμενο πρωί, πληρώσαμε, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε προς τα βόρεια της χώρας. Προορισμός μας το Σπλιτ, περίπου 230χμ και 3 ώρες μακριά. Όπως έχουμε ξαναπεί το 2018 δεν είχε φτιαχτεί ακόμα η γέφυρα που παρακάμπτει το κομμάτι της Βοσνίας που χωρίζει στα σφήνα την Κροατία στα δύο. Έτσι περάσαμε στη Βοσνία, στην περιοχή πάνω από την πόλη Νέουμ. Το καλό με την αλλαγή χώρας ότι είχαμε τη δυνατότητα να φουλάρουμε φτηνή βενζίνα, σε τιμές πολύ χαμηλότερες από αυτές στην Κροατία. Κάτσαμε και στο καφέ του βενζινάδικου για καφέ και ένα γλυκάκι.

Αφού ξεκουραστήκαμε ξεκινήσαμε και πάλι. Δύο ώρες μετά φτάσαμε στο Σπλιτ. Μιας και θα μέναμε σε διαφορετικό κατάλυμα, συνεννοηθήκαμε με τους φίλους μας για το απογευματινό μας ραντεβού στη Ρίβα, την παραλιακή περατζάδα της παλιάς πόλης του Σπλιτ.

Βρήκαμε το διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει, μεταφέραμε τα πράγματά μας, φρεσκαριστήκαμε, η Σοφία ξάπλωσε λίγο, εγώ έφτιαξα ένα καφέ και έκατσα στον υπολογιστή για λίγη δουλίτσα.

Λίγο πριν βραδιάσει βρεθήκαμε με τους φίλους μας και κάτσαμε σε ένα από τα παραλιακά για φαγητό. Αυτό που δεν είχαμε λάβει υπ’ όψη μας ήταν πως σε λίγο θα άρχιζε ο ημιτελικός του Μουντιάλ, όπου η Κροατία αντιμετώπιζε την Αγγλία. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στην παραλία.

Άντρες, γυναίκες, παιδιά, ακόμα και μωρά

ντυμένοι όλοι με τα εθνικά χρώματα (κόκκινο, μπλε, άσπρο)

μαζεύονταν στα μαγαζιά με τις μεγάλες τηλεοράσεις για να δουν το ματς.

Το κλίμα γενικά ήταν γιορταστικό.

Η λήξη του αγώνα βρήκε την Κροατία να έχει νικήσει την Αγγλία 2-1 και τον κόσμο σε κατάσταση έξαλλων πανηγυρισμών (Η Κροατία στον τελικό!). Είδαμε και πάθαμε να βρούμε ένα ταξί για να γυρίσουμε Έτσι επεισοδιακά τελείωσε η πρώτη μέρα μας στο Σπλιτ.

 

Το επόμενο πρωί φάγαμε το πρωινό μας και με ένα ταξί κατεβήκαμε στην παλιά πόλη για να συναντηθούμε με τους φίλους μας και να επισκεφτούμε το παλάτι του Διοκλητιανού και τα γύρω.

Ας πούμε όμως μερικά για την πόλη. Στην περιοχή αυτή οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν αποικία με το όνομα Ασπάλαθος. Στα τέλη του 3^ου αι, ο τότε Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός (244-311 μ.Χ.), που είχε γεννηθεί στην περιοχή αυτή, σε οικογένεια χαμηλής τάξης, αποφάσισε να παραιτηθεί από την ηγεσία της αυτοκρατορίας (πράξη πρωτοφανής) και να αποσυρθεί σε ένα παλάτι, που αποφάσισε να χτίσει εκεί που είναι σήμερα το Σπλιτ. Αυτό έγινε το 305 και γύρω από το παλάτι αναπτύχθηκε η πόλη Σπαλάτουμ, το σημερινό Σπλιτ. Η είσοδος στο παλάτι γινόταν από τέσσερεις πύλες. Στο βορά από τη Χρυσή Πύλη (Zlatna vrata/Porta Aurea), στα ανατολικά από την Ασημένια Πύλη (Srebrena Vrata/Porta argentea), στα νότια από τη Χάλκινη Πύλη (Mjedena Vrata/Porta aenea), που ήταν προς τη μεριά της θάλασσας και στα δυτικά τη Σιδερένια Πύλη (Željezna vrata/Porta Ferrea). Μέσα στο χώρο του παλατιού έκτισε, εκτός των άλλων και ένα μεγαλοπρεπές μαυσωλείο, στο οποίο και ετάφη. Τέλος να πούμε πως ο Διοκλητιανός υπήρξε ο πιο σκληρός και τελευταίος διώκτης των Χριστιανών, μιας και λίγο μετά την απόσυρσή του ο Κωνσταντίνος, όχι απλά νομιμοποίησε τη νέα θρησκεία, αλλά την έκανε επίσημη του κράτους του. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι χριστιανοί πήραν την «εκδίκησή» τους μετατρέποντας τον 7^ο αι το μαυσωλείο του διώκτη τους στον καθεδρικό του Αγίου Δόμνιου και το ναού του Δία, ακριβώς απέναντι, σε Βαπτιστήριο.

15 χρόνια πριν, το μακρινό 2003, βγήκαμε για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας με το αυτοκίνητό μας, σε ένα Road trip σε Ιταλία, Σλοβενία και Κροατία. Ένα κομμάτι εκείνου του ταξιδιού ήταν στις Δαλματικές ακτές (2003, Στη χώρα που γεννήθηκε ο Τίτο! 1. Δαλματικές Ακτές). Το νοτιότερο σημείο που φτάσαμε ήταν το Σπλιτ. Πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει και με μεγάλη χαρά ξαναπήγα αυτή τη φορά για να το δούμε καλύτερα, μιας και τότε είχαμε αφιερώσει κάτι λιγότερο από τρεις ώρες. Έτσι και αυτή τη φορά είδαμε λίγο πολύ τα ίδια, αλλά με κάπως αντίστροφη σειρά.

Το ραντεβού μας ήταν έξω από τη Χάλκινη πύλη, με τους «Ρωμαίους Λεγεωνάριους» φρουρούς,

όπου βρίσκεται μια μπρούτζινη μακέτα του ιστορικού κέντρου της πόλης (Maketa povijesne jezgre grada Splita).

Η πύλη οδηγεί στα υπόγεια τμήματα του παλατιού (Dioklecijanovi Podrumi) και με μια σκάλα ανεβαίνεις στην πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό. Λόγω της δυσκολίας της πρόσβασης

επιλέξαμε να μπούμε από τα ανατολικά,

από την Ασημένια πύλη. Φυσικά όλος ο χώρος, μέσα και έξω από το παλάτι είναι ένα απέραντο τουριστικό πανηγύρι.

Μπαίνοντας, από την ασημένια πύλη,

κυριαρχεί η εικόνα του μαυσωλείου-καθεδρικού με το καμπαναριό του 12^ου αι,

αλλά και άλλα στοιχεία της ρωμαϊκής εποχής και ανάμεσά τους τα τραπέζια των εστιατορίων και καφέ.

Μέσα από τα πλακόστρωτα στενά κάναμε μια βόλτα,

περάσαμε από τα σπίτια πλουσίων (παλάτια) του 15^ου αι Papalič, που σήμερα στεγάζει το μουσείο της πόλης

και Augubio

και φτάσαμε στην πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό.

Αριστερά είναι το περιστύλιο

και το καμπαναριό,

ενώ μια σκάλα οδηγεί στην είσοδο του ναού

με τα καταπληκτικά σκαλιστά θυρόφυλλα.

Μπαίνοντας στο εσωτερικό,

στο βάθος είναι ο βωμός,

ενώ υπάρχει ένα όργανο

και ένας άμβωνας.

Οι τάφοι κάποιων προσωπικοτήτων,

πίνακες και άλλα λατρευτικά αντικείμενα συμπληρώνουν τη διακόσμηση του ναού

με το γυμνό τρούλο.

Βγαίνοντας από το ναό, απέναντι σε ένα στενάκι είναι ο Ναός του Δία, μετέπειτα Βαπτιστήριο του Αγ.Ιωάννη (Jupiterov Hram / Krstionica Sv. Ivana). Είναι ένα τελείως λιτό κτίσμα, έξω και μέσα. Τα μόνα διακοσμητικά στοιχεία στο εσωτερικό του είναι ένα σκαλιστό γείσο

και η οροφή με τα σκαλιστά φατνώματα.

Ένα άγαλμα (πιθανά του Αγ. Ιωάννη)

και το μαρμάρινο, σκαλιστό βαπτιστήριο σε σχήμα σταυρού.

Όταν βγήκαμε στην πλατεία, μπροστά από το παλάτι κάποιοι ηθοποιοί έπαιζαν κάποιο δρώμενο, ρωμαϊκού περιεχομένου. Πρέπει να ήταν χιουμοριστικό γιατί όσοι καταλάβαιναν γέλαγαν.

Κάτσαμε για ένα καφέ πριν συνεχίσουμε μέσα και έξω από το χώρο του παλατιού.

Κατευθυνθήκαμε προς τα δυτικά για να φτάσουμε στη σιδερένια πύλη.

Το χαρακτηριστικό της είναι πως δίπλα υπάρχει ο μεσαιωνικός πύργος, στον οποίο τοποθετήθηκε ρολόϊ τον 16^ο αι (Gradska ura).

Έξω από την πύλη απλώνεται η Πλατεία του Λαού (Narodni trg u Splitu), η κεντρική πλατεία της πόλης, που διαμορφώθηκε τον 13^ο αι όταν χρειάστηκε να γίνει επέκταση της πόλης προς τα δυτικά. Στην πλατεία βλέπουν μερικά υπέροχα κτίρια,

όπως το Παλιό Δημαρχείο (Stara gradska vijećnica), του 15^ου αι

και δεξιά του το Παλάτι Karepić, του 16^ου αι.

Τα δύο κτίρια ενώνονται με σκεπαστή «γέφυρα» με εντυπωσιακά παράθυρα. Στη δυτική άκρη είναι το άρτ νουβό σπίτι του Nakić.

Στρίβοντας αριστερά κινηθήκαμε προς τη θάλασσα

και φτάσαμε στη μικρή Πλατεία των αδελφών Radić ή Πλατεία των φρούτων (Trg braće Radića ή Voćni trg).

Και σ’ αυτή την πλατεία είναι όμορφα κτίρια,

όπως ο Ενετικός πύργος.

Μέσα στην πλατεία είναι το μνημείο του Εθνικού ποιητή Marko Marulic (Spomenik Marku Maruliću 1450-1524) έργο του Κροάτη γλύπτη Ivan Meštrović (1883-1962).

Από εκεί βγήκαμε στον παραλιακό πεζόδρομο με τους φοίνικες, τη Riva,

που την κάνουν ακόμα πιο όμορφη τα κτίρια που βλέπουν σ’ αυτήν.

Στη δυτική άκρη στέκει το μοναστήρι του Αγ. Φραγκίσκου

και εκεί κοντά η εντυπωσιακή Πλατεία Δημοκρατίας (Trg Republike) ή Prokurative.

Στα ανατολικά του πεζόδρομου, απέναντι σχεδόν από τη Χάλκινη πύλη είναι το κτίριο του Διοικητηρίου του λιμανιού (Lučka kapetanija Split).

Κάναμε τις βόλτες μας στη Ρίβα, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και επιστρέψαμε στην πλατεία του Λαού για να κάτσουμε για φαγητό. Το γεύμα αυτό ήταν το τελευταίο με τους φίλους μας και κέρασμα από αυτούς, μιας και την επομένη ήταν τα γενέθλια του Βέρνερ.

Το υπέροχο ταξίδι, παρέα με τους φίλους μας έφτασε στο τέλος του και ο καθένας θα έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του.

Μετά το φαγητό, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Φθινόπωρο στην Κάρυστο, ευχηθήκαμε καλή συνέχεια ταξιδιού και ξεκινήσαμε για να γυρίσουμε στο δωμάτιο.

Βγήκαμε από τη βόρεια, Χρυσή Πύλη, με τους «λεγεωνάριους» σκοπούς

και απέναντι το τεράστιο άγαλμα του Γρηγορίου της Nin (Grgur Ninski-10^ος αι) και αυτό έργο του Ivan Meštrović. Από ένα Σούπερ Μάρκετ κάναμε κάποια ψώνια και με ένα ταξί γυρίσαμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για το ταξίδι της επομένης.

Το ταξίδι προς τα νότια, με τις πολλές στάσεις, ξεκινούσε. Καλό δρόμο νάχουμε.

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Ποτάμια, λίμνες και έλατα στο Μαύρο-Βουνό!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας