Μαζικοποίηση!

8 Δεκεμβρίου 2013

Στο πάρκο Ριζάρη, εκεί που είναι ο σταθμός του ΜΕΤΡΟ «Ευαγγελισμός», μεταφέρθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 2000 το γλυπτό του γλύπτη από τη Σκύρο Γεωργίου Λάμπρου «Μαζικοποίηση». Πριν είχε τοποθετηθεί στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σοφοκλέους στο κέντρο της Αθηνάς. Αν και σε εκείνη τη θέση ταίριαζε περισσότερο, νομίζω πως ταλαιπωρήθηκε αρκετά και σωστά απομακρύνθηκε.

Το έργο αυτό είναι του 1988 και ο τίτλος του αποδίδει πολύ πετυχημένα την «κραυγή διαμαρτυρίας» του καλλιτέχνη.

Ο Γ. Λάμπρου είναι διπλά σπουδαίος. Και σαν καλλιτέχνης με ένα σπουδαίο έργο αλλά και γιατί πάλεψε μέσα σε ένα αρνητικό περιβάλλον μιας και ο ίδιος είναι κωφός.

Το παραπάνω έργο κοσμεί σήμερα το πάρκο και κατ’ επέκταση την πόλη μας. Και χρειαζόμαστε τέτοια έργα τέχνης μπας και ομορφύνει κάπως η μουντή πραγματικότητά μας!

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.glyptothiki.gr/%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-lambrou-giorgos.aspx

και http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4756&sel=352

 

Ένα Χατσκάρ στην Αθήνα!

8 Δεκεμβρίου 2013

-Ένα Χατσκάρ στην Αθήνα; Και τι είναι αυτό το Χατσκάρ;

Του Άη Δημήτρη τα αμπέλια!

26 Οκτωβρίου 2013 

Ήταν 26 του Οκτώβρη, μέρα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, και το ραντεβού με τον εορτάζοντα φίλο μας που μένει στην Πάτρα ήταν στην Κόρινθο, στο σπίτι της κόρης τους. Μετά τα φιλιά, τις ευχές και τα δώρα πέφτει η βασική ερώτηση.

-Που θα πάμε για φαΐ;  

-Κρέας ή ψάρι;

Οι φίλοι του κρέατος είναι περισσότεροι αλλά δεν υπάρχει άλλη πρόταση για τον προορισμό και έτσι γίνεται ομόφωνα δεκτός. Στυμφαλία για γουρουνοπούλα.

Ξεκινάμε προς τα δυτικά και στο Κιάτο στρίβουμε αριστερά και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε. Η περιοχή είναι γνωστή για τα πολλά της αμπέλια. Οι πλαγιές δεξιά και αριστερά γέμισαν «χρυσάφι».

Μια ποικιλία χρωμάτων από το πράσινο, μέχρι το σχεδόν κόκκινο,

Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Γ΄

(Συνέχεια από:  Στα μέρη των Nibelungen!)

Επιστήμη και Τεχνολογία!

11-13 Αυγούστου 2009

Η Χαϊδελβέργη των πανεπιστημίων!

Η Τρίτη ξημέρωσε βροχερή αλλά κάτι τέτοια δε μας τρομάζουν. Το ραντεβού με τους υπόλοιπους ήταν στην πλατεία της αγοράς (Marktplatz) της πόλης. Φτάσαμε και βάλαμε το αυτοκίνητο σε ένα υπόγειο πάρκινγκ. Ξεκινήσαμε τη βόλτα μπαίνοντας στην παλιά πόλη (Alstadt) και στον πεζόδρομο Hauptstrasse που πάει παράλληλα με το ποτάμι της πόλης, τον Neckar, παραπόταμο το Ρήνου.

Φτάσαμε στην πλατεία όπου δεσπόζουν στη μια μεριά το Δημαρχείο (Rathaus) 

Άγιο τσιπουράκι!

20 Οκτωβρίου 2013

Περάσαμε τα μισά του Οκτώβρη. Ο τρύγος έχει τελειώσει πολύ καιρό τώρα και κάποιοι παραγωγοί ανοίγουν κιόλας τα πρώτα βαρέλια. Ήρθε η ώρα για τα τσίπουρα. Τα στέμφυλα έχουν ζυμωθεί για τα καλά και τα γράδα είναι στο κατάλληλο επίπεδο.

Τα καζάνια γεμίζουν, οι φωτιές ανάβουν, αλλού με ξύλα αλλού με γκάζι 

3 χρόνια «δισάκι»!!

4 Νοεμβρίου του 2010 κάνει τα πρώτα του βήματα στη blogόσφαιρα το «δισάκι», το πρώτο μου blog! Από τότε το νιώθω να «βαραίνει» γλυκά τους ώμους μου, αχώριστος σύντροφος στους δρόμους του τόπου μου αλλά και του κόσμου. Απόκτησε πολλούς και καλούς φίλους από πολλές χώρες αυτού του πλανήτη, κάποιοι πιστοί συνοδοιπόροι του. Όλους τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!

Πάνω από 300 αναρτήσεις προσπαθούν να περιγράψουν και να μεταφέρουν στους καλούς του φίλους αισθήματα και εικόνες από τόπους ελληνικούς και ξένους! Άλλοτε το πετυχαίνει και άλλοτε τουλάχιστον προσπαθεί. Το «παιδί» μου αυτό έχει γίνει μέρος της ζωής μου. Και όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση είναι «η πρώτη φροντίς το πρωί και η τελευταία το βράδυ»!!!

Καλή συνέχεια νάχουμε, δισάκι μου καλό, για πολλά, πολλά χρόνια ακόμα!!! 

«Ακροβάτες» εν πλω!

Κάρυστος, 14 Ιουλίου 2013

Είναι απόγευμα και έχει αρκετή ζέστη. Αν και το φετινό καλοκαίρι ήταν γενικά ήπιο την ώρα εκείνη, μιας μέρας στα μέσα του Ιούλη, δεν θα μπορούσε να διαφορετικά.

Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Β΄

(Συνέχεια από: Στη χώρα του Γουλιέλμου Τέλου! )

Στα μέρη των Nibelungen!

8-10 Αυγούστου 2009

Bensheim

Από τη Λουκέρνη κατευθυνθήκαμε βόρεια σε πολύ καλούς δρόμους μέχρι την πόλη της Γερμανίας, Bensheim, 30 και κάτι χμ μετά τη Χαϊδελβέργη και περίπου 65 χμ πριν φτάσουμε στη Φρανκφούρτη, στα νότια της Έσης. Συνολικά περίπου 370χμ. 

Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Α΄

 Στη χώρα του Γουλιέλμου Τέλου!

3-7 Αυγούστου 2009

Η γνώριμη εικόνα του λιμανιού της Ancona στην Ιταλία σηματοδοτούσε το τρίτο μου οδικό ταξίδι στην Ευρώπη με το δικό μου αυτοκίνητο. Ταξίδι που ξεκίνησε την προηγούμενη το απόγευμα στο λιμάνι της Πάτρας με το Olympic Champion της ΑΝΕΚ. Προορισμός μας αυτή τη φορά η Ελβετία, η νοτιοδυτική Γερμανία, λίγο η Γαλλική Αλσατία και για το τέλος λίγο Ραβέννα στην Ιταλία.  Και σε αυτό το ταξίδι το GPS πολύτιμος βοηθός να μου διώχνει το άγχος.

Βγαίνοντας από το λιμάνι και ακολουθώντας τους γνωστούς πολυσύχναστους ιταλικούς αυτοκινητόδρομους φτάσαμε το σούρουπο στο Campogalliano έξω από τη Modena στο ξενοδοχείο της αλυσίδας Mercure για την πρώτη (καθ’ οδό) διανυκτέρευση. Ανεβήκαμε στο δωμάτιο αφήσαμε τα πράγματα και επειδή πεινάγαμε κατεβήκαμε για να φάμε μια πίτσα απέναντι. Γυρίσαμε και κουρασμένοι πέσαμε για ύπνο.

Σηκωθήκαμε ξεκούραστοι, πετάχτηκα απέναντι να πάρω κατιτίς για πρωινό, φορτώσαμε και αφού επικοινωνήσαμε με την υπόλοιπη παρέα που ήταν σε παρακείμενο κάμπινγκ, ξεκινήσαμε. Μπήκαμε στον αυτοκινητόδρομο Α1 για Μιλάνο και έξω από το Μιλάνο τον Α9 προς Κόμο και Ελβετία. Περάσαμε έξω από το Κόμο και στα σύνορα κάναμε υποχρεωτική στάση.

-Thirty Euros!! Μας είπε με βλοσυρό ύφος η συνοριοφύλακας. Της έδωσα τα 30 ΕΥΡΩ, μου έδωσε την αυτοκόλλητη βινιέτα και μισό Ελβετικό φράγκο ρέστα. Η βινιέτα αυτή πρέπει να κολληθεί στο παρμπρίζ για όσο διάστημα θα μέναμε ή θα περνάγαμε από τη χώρα. Η ισχύς της μέχρι και το τέλος του Ιανουαρίου της επόμενης χρονιάς. Μπήκαμε λοιπόν στη χώρα των βουνών και των λιμνών! Περάσαμε έξω από το Λουγκάνο και συνεχίσαμε για Λουκέρνη και τη λίμνη της. Εκεί θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους και θα μέναμε στο camping TCS στο Horw στην όχθη της λίμνης, λίγο έξω από την πόλη της Λουκέρνης (Luzern). Οι αυτοκινητόδρομοι πολύ καλοί αλλά με αρκετή κίνηση. Τα χιλιόμετρα φεύγουνε, κάνουμε στάσεις για να πάρουμε μιαν ανάσα και συνεχίζουμε. Περίπου 110 χμ από τα σύνορα βλέπουμε μεγάλη ουρά και δεξιά βενζινάδικο και σταθμό ξεκούρασης. Κάνουμε μια στάση και μέσα βλέπω έναν πίνακα με πληροφορίες για το τούνελ που βρίσκεται μπροστά μας. Πρόκειται για το τούνελ της διάβασης του Αγίου Γοτθάρδου (San Gottardo). Είναι μήκους 17 χμ. και για τη διάβασή του είχε σχηματιστεί η ουρά. Ο πίνακας μας πληροφορεί ότι η ορεινή διάβαση είναι μόνο 15-20 λεπτά παραπάνω διαδρομή. Αποφασίζουμε να πάμε από τα ψηλά. Και δεν το μετανιώσαμε ούτε λεπτό. Υπέροχη διαδρομή, υπέροχα τοπία! Σε μερικά σημεία ακόμα είχε χιόνι. Στο ψηλότερο σημείο της, περίπου στα 2100 μ, έχει λίμνες, ένα μνημείο και κάποια καταστήματα.

Οι στροφές είναι πάρα πολλές και κλειστές και χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή. Οι χιονισμένες πλαγιές απέναντι είναι μια μαγεία. Τι να πει κανείς. Τι καλά που κάναμε που δεν μπήκαμε στην «τρύπα». Οι φίλοι μας που λόγω του ότι έσερναν τροχόσπιτα και θα ήταν σχεδόν αδύνατο να ακολουθήσουν μπήκαν στο τούνελ και βγήκαν 15 λεπτά μετά που είχαμε κατέβει εμείς παρ’ όλο που ξεκίνησαν νωρίτερα!!! Περίπου 60 χμ μετά φτάναμε στη Λουκέρνη. 

Ο Werner Hofstetter στην Κάρυστο! / Werner Hofsteter in Karystos!

19 Ιουλίου-10 Αυγούστου 2013

Ο Werner Hofsteter είναι Ελβετός. Ζει κοντά στην πόλη Fribourg και εδώ και πολλά χρόνια επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, περνά μαζί με τη γυναίκα του Anita περίπου 2-3 μήνες κάθε χρόνο στην Κάρυστο. Μιλάνε και οι δύο αρκετά καλά ελληνικά με αποτέλεσμα η κουβέντα μαζί τους να γίνεται στη γλώσσα μας και σπάνια χρειάζεται να καταφύγουμε στ’ αγγλικά σα βοηθητικό εργαλείο. Αγαπάνε δε τον τόπο μας πολύ, πολύ περισσότερο, ή μάλλον πιο ουσιαστικά, από πολλούς γνωστούς μου έλληνες. 

Σίφνος, η μάγισσα των Κυκλάδων!

4-9 Ιουλίου 2013 

-Ψάξε στο τσελεμεντέ να βρεις τη συνταγή.

-Τη βρήκα. Εύκολη φαίνεται!

Από μικρός είχα μάθει πως τα βιβλία με τις συνταγές μαγειρικής τα λέμε τσελεμεντέδες. Μεγάλος πια διάβασα κάπου για το Νίκο Τσελεμεντέ που στα 1910 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με συνταγές και γνώρισε την Ελληνική κουζίνα και έξω από τα σύνορα της τότε μικρής μας χώρας. Έτσι στην Ελλάδα καθιερώθηκε κάθε τέτοιο βιβλίο να λέγεται τσελεμεντές, ανεξάρτητα ποιος το έγραψε.

Ο Νίκος Τσελεμεντές καταγόταν από τα Εξάμπελα, ένα από τα χωριά ενός μικρού νησιού του Αιγαίου. Της Σίφνου των Δυτικών Κυκλάδων.

Από το ίδιο νησί κατάγονταν και δύο ακόμα άνθρωποι των γραμμάτων. Ο ποιητής Αριστομένης Προβελέγγιος και ο Ιωάννης Γρυπάρης.