Στη γη των μεγάλων θαλασσοπόρων!
Ταξίδι στην Πορτογαλία 2018.
Μέρος 2ο.
(Συνέχεια από Μενίρ,pasteis de nata και το παρεκκλήσι των οστών!)
23-24 Απριλίου 2018
Μετά
από την επίσκεψη σε ένα ακόμα προϊστορικό μνημείο στα περίχωρα της Έβορα πήραμε
τους επαρχιακούς δρόμους για να βγούμε σε κεντρικό και να πάρουμε βόρεια
κατεύθυνση, σχεδόν παράλληλα με τα Ισπανοπορτογαλικά σύνορα, με προορισμό τον
ποταμό Ντούρο στα βόρεια της χώρας.
Ταξιδεύοντας
στον αυτοκινητόδρομο, που τρέχει προς τα βόρεια, ανάμεσα σε αγροτικές εκτάσεις
και περνά έξω από χωριά και μικρές πόλεις, με φόντο πολλές φορές κάστρα αιώνων
πάνω σε κορφές λόφων,
όπως το εντυπωσιακό Κάστρο Evoramonte του 12ου αι, φτάσαμε μετά από περίπου δυόμιση ώρες και 210χμ στην πόλη της Κεντρικής Πορτογαλίας Castelo Branco. Εκεί θα μέναμε για ένα βράδυ, να δούμε λίγο την πόλη και κυρίως ένα ξεχωριστό αξιοθέατο και βέβαια για να σπάσουμε το ταξίδι και να ξεκουραστούμε.
5. Castelo Branco
Βρήκαμε
το κατάλυμά μας, ανεβάσαμε τα πράγματα, φρεσκαριστήκαμε και κατεβήκαμε να πάμε προς
το κέντρο της πόλης για μερικές νυχτερινές εικόνες, μιας και η μέρα είχε σωθεί
ήδη.
Αφήσαμε
το αυτοκίνητο κοντά στην κεντρική πλατεία με το Δημαρχείο (Praga Municipio),
βγήκαμε μέσα από πλακόστρωτα στην πλατεία
και αφού κάναμε μια βόλτα στο σχεδόν έρημο κέντρο, κάτσαμε σε ένα σνακ μπαρ για κάτι πρόχειρο, μιας και εστιατόριο ανοικτό δεν είδαμε ούτε ένα.
Γυρίσαμε
στο δωμάτιο και πέσαμε να ξεκουραστούμε. Την επομένη θα συνεχίζαμε ακόμα πιο
βόρεια.
Το
πρωί φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για μια επίσκεψη στην πόλη και για να συνεχίσουμε
το ταξίδι μας.
Το
Castelo Branco (Λευκό κάστρο) είναι η μεγαλύτερη πόλη της Μπέϊρα Μπάτσα.
Είναι χαριτωμένη πόλη με κυριότερο αξιοθέατο τον Επισκοπικό Κήπο.
Για εκεί ξεκινήσαμε. Παρκάραμε απ’ έξω και μπήκαμε.
Κήπος γαλλικού τύπου,
χωρισμένος σε τμήματα σχεδιασμένα με γεωμετρικό τρόπο.
Κύριο χαρακτηριστικό τα πολλά αγάλματα.
Σκάλες με αγάλματα αποστόλων και αγίων,
αγάλματα στα μονοπάτια, ανάμεσα στους θάμνους, τα δέντρα
και τις λιμνούλες.
Και παντού azulejos.
Η επίσκεψη στον κήπο ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.
Μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε προς τα βόρεια. Περίπου 175χμ και κάτι λιγότερο από 2 ώρες φτάσαμε στον ποταμό Douro στην περιοχή της Vila Nova de Foz Côa.
6. στην κοιλάδα του Δούρου
Εκεί υπάρχει ένα φράγμα
και μια γέφυρα.
Περάσαμε απέναντι πάνω από το φράγμα και πήραμε το δρόμο προς τα δυτικά.
Ο
δρόμος πότε πάει δίπλα και πότε απομακρύνεται από το ποτάμι,
όσο κινούμασταν στην κοιλάδα του ποταμού.
Πλαγιές γεμάτες αμπέλια, που παράγουν το διάσημο κρασί πορτό και προστατεύονται από την UNESCO.
Και παντού Quintas, επισκέψιμοι αμπελώνες του Άνω Δούρου.
Κάπου στο δρόμο κάναμε μια στάση για φαΐ.
Το κομμάτι αυτό του ποταμού, μέχρι τον Ωκεανό, είναι πλωτό
και οι εικόνες κατά τη διαδρομή δίπλα του, πότε από τη βόρεια και πότε από τη νότια πλευρά, είναι υπέροχες. Ο δρόμος είναι σχετικά στενός και με πολύ κίνηση. Έτσι, μιας και η μέρα είχε προχωρήσει και θέλαμε ακόμα πολλά χιλιόμετρα μέχρι τον επόμενο προορισμό μας,
στην πόλη Regua, στρίψαμε για να βγούμε στον αυτοκινητόδρομο.
Σε 120χμ και λιγότερο από μιάμιση ώρα μπήκαμε στο Πόρτο, τη 2η μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Σούρουπο
πια, κάναμε μια στάση στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία του Δημαρχείου.
Εκτός από το εντυπωσιακό δημαρχείο
έχει κι άλλα όμορφα κτίρια ένα γύρω.
Στο κέντρο της πλατείας στήνανε εκείνη την ώρα μια εξέδρα για κάποια συναυλία την επομένη. Κάπου εκεί κάτσαμε για να φάμε για βράδυ.
Βρήκαμε
το κατάλυμά μας, μια φοιτητική εστία και τακτοποιηθήκαμε. Εκεί μας περίμενε η
Μαριάννα, που είχε φτάσει νωρίτερα. Πόση χαρά να βλέπεις το παιδί σου μετά από
μήνες! Κάτσαμε, είπαμε τα νέα μας,
βγήκαμε στο μπαλκόνι να θαυμάσουμε τις εικόνες της φωτισμένης πόλης
και τις αντανακλάσεις της στο ποτάμι και με αυτές τις υπέροχες εικόνες, κουρασμένοι, πέσαμε για ύπνο. Καλώς ήρθαμε στο Πόρτο και την κρασοχώρα του.
(το ταξίδι συνεχίζεται Εκεί που γεννήθηκε η Πορτογαλία!)
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου