Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το γεφύρι της ενότητας, το γεφύρι του μίσους!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά! μέρος 6ο

(Συνέχεια από Βοσνία-Ερζεγοβίνη,στο μαρτυρικό Σαράγιεβο!)

 

8 Ιουλίου 2018

 

Την επομένη, μετά το πρωινό, φορτώσαμε και αφού συναντηθήκαμε με τους φίλους μας ξεκινήσαμε προς τα νοτιοδυτικά της χώρας.

Γύρω στα 60χμ μετά, φτάσαμε στην τεχνητή λίμνη Jablanica (Jablaničko jezero), που δημιουργήθηκε το 1953 στον ποταμό Neretva.

Η λίμνη αυτή είναι ένα από τα σημαντικότερα θέρετρα της χώρας με δραστηριότητες όπως κολύμπι, ψάρεμα και σπορ.

Λίγο μετά το Ostrožac, ο δρόμος κάνει αριστερά ακολουθώντας τον Neretva με σχεδόν νότια κατεύθυνση και περίπου 50χμ μετά μπήκαμε στο Μόσταρ.

Η πόλη πήρε το όνομά της από την παλιά της γέφυρα (Stari Most) και τους δύο πύργους στις άκρες της, που ονομάζονται «Mostari», δηλ. Φύλακες της Γέφυρας. Η γέφυρα φτιάχτηκε τον 16^ο αι, στα χρόνια των Οθωμανών. Αποτέλεσε σύμβολο ενότητας μεταξύ των Βοσνίων, της ανατολικής πλευράς του ποταμού και των Κροατών της δυτικής. Γεφυρώνει δηλαδή ανατολή και δύση. Στα χρόνια όμως του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, η γέφυρα βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε, μετά από πάνω από 4 αιώνες ζωής. Μετά το τέλος του πολέμου και ύστερα από διεθνή κινητοποίηση και χρηματοδότηση η γέφυρα ξαναφτιάχτηκε, πιστό αντίγραφο της παλιάς. Εγκαινιάστηκε το 2004 και ένα χρόνο μετά η UNESCO την συμπεριέλαβε, μαζί με κάποια κτίρια εκεί γύρω, στη λίστα των μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για ντόπιους και ξένους συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην τουριστική και οικονομική ανάπτυξη της πόλης.

Αυτό το γεφύρι ήρθαμε κι εμείς να δούμε. Για να παρκάρεις στο δρόμο, σχετικά κοντά στη γέφυρα κανονίζανε κάτι τύποι, που ζήταγαν 10€ για κάθε αυτοκίνητο, δίνοντάς σου ένα χαρτάκι με ένα νούμερο. Οι φίλοι μας παρκάροντας πρώτοι πλήρωσαν 20€ και για τα δύο αυτοκίνητα. Εγώ δεν το ήξερα. Μόλις πάρκαρα, ο ίδιος που είχε πάρει τα 20 ήρθε και μου ζήτησε άλλα 10€ (!!!!). Η κλεψιά πάει σύννεφο.

Ήμασταν στη δυτική μεριά του ποταμού. Πήραμε το καλντερίμι προς τη γέφυρα, εμείς και εκατοντάδες άλλοι.

Το μέρος άκρως τουριστικό. Καφέ, φαγάδικα και σουβενιράδικα. Τίποτα άλλο.

Φτάσαμε δίπλα στη γέφυρα, από τη νότια μεριά. Είναι όντως πολύ εντυπωσιακή, αλλά ο τόσος κόσμος δεν σε αφήνει να απολαύσεις την εικόνα. Για να ανέβεις δε επάνω γινόταν ο κακός χαμός.

Οι όχθες του ποταμού είναι βραχώδεις με το τοπίο να είναι πολύ όμορφο. Τα βράχια δεν εμποδίζουν αυτούς που θέλουν να κολυμπήσουν να το κάνουν.

Είναι και κάποια σκαφάκια, που πάνε πάνω κάτω στο ποτάμι.

Υπάρχει μια παράδοση, που λένε πως έρχεται από πολύ παλιά. Κάποιοι τολμηροί βουτάνε από την κορυφή του γεφυριού στα παγωμένα νερά του Neretva. Το μεγάλο ύψος από την επιφάνεια του νερού κάνει το άλμα αρκετά παράτολμο. Σήμερα κάποιοι νεαροί βουτάνε, αλλά επί πληρωμή.

Πιο συγκεκριμένα, περιμένουν στην κορυφή, μαζεύοντας χρήματα. Θα βουτήξουν μόνο τότε, όταν θεωρήσουν πως αυτά που μάζεψαν είναι αρκετά, για να πάρει τη θέση τους κάποιος άλλος και πάλι από την αρχή. Εμείς κάτσαμε εκεί περίπου μισή ώρα και δεν είδαμε βουτιά. Φαίνεται πως εκείνη τη μέρα ο κόσμος ήταν πολύ «τσιγκούνης».

Άφησα τους άλλους και στριμώχτηκα για να ανέβω πάνω στη γέφυρα, να δω και να φωτογραφίσω και τη βορεινή πλευρά του ποταμού.

Για βόλτα στην παλιά πόλη και φαγητό, ούτε κουβέντα με τόσο κόσμο. Ίσως κάποια άλλη φορά, κάποια άλλη εποχή.

Γυρίσαμε στα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε για τη συνέχεια. Η διαδρομή μας σχεδόν νότια. Περίπου 45χμ μετά φτάσαμε και περάσαμε τα σύνορα με την Κροατία, μόνο που δεν είχαμε τελειώσει με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

20 ακόμα χμ και φτάσαμε στις Δαλματικές ακτές. Σταματήσαμε σε ένα μέρος με θέα προς την Αδριατική και τα μικρά νησάκια της περιοχής.

Κάτω μας κατρακυλούσε μια μεγάλη έκταση με αμπελώνες. «Κρασοχώρα» της Κροατίας!

Εδώ να πούμε για μια ιδιομορφία που υπήρχε μέχρι το 2022 σε αυτή την περιοχή. Για όποιον ήθελε να μετακινηθεί σε αυτή την περιοχή, είτε ντόπιος, είτε ταξιδιώτης, για να πάει από το ένα μέρος της Κροατίας σε άλλο της ίδιας χώρας προς τα νότια, έπρεπε να περάσει μέσα από έδαφος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (!!!!!). Αυτό συμβαίνει γιατί μια στενή λωρίδα γης, περίπου 10χμ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης κόβει το έδαφος της Κροατίας, προκειμένου να βγει στη θάλασσα. Αυτό το πρόβλημα η Κροατία το έλυσε το 2022 κατασκευάζοντας μια γέφυρα, που παρακάμπτει αυτό το κομμάτι της γειτονικής της χώρας. Όταν όμως περάσαμε εμείς η γέφυρα δεν είχε φτιαχτεί. Έτσι 8χμ μετά τη στάση μας περάσαμε και πάλι σύνορα και μπήκαμε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Πάνω από την πόλη Neum κάτσαμε σε μια καντίνα για ένα κομμάτι μπουρέκ (είδος πίττας, κυρίως με τυρί) και ένα καφέ,

με θέα σε έναν από τους πολλούς κόλπους που σχηματίζουν οι πολυσχιδείς Δαλματικές ακτές.

Μετά το διάλειμμα, μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο, λίγο παρακάτω περάσαμε και πάλι σύνορα και βρεθήκαμε και πάλι στην Κροατία. Οδηγώντας νοτιοανατολικά για περίπου 60χμ και μία ώρα φτάσαμε στον επόμενό μας προορισμό, κάπου στα περίχωρα του Ντουμπρόβνικ. .

Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Κροατία, στο μαργαριτάριτης Αδριατικής!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας