Στη Βαρκελώνη….ξανά! 1ο μέρος

¡Viva España! ¡Olé!

2017, Ταξίδι στην Ισπανία-μέρος 9ο

(συνέχεια από Μια μέρα στη Γρανάδα!)

18-19 Μαρτίου 2017

Τρία χρόνια πριν, ακριβώς τέτοιες μέρες βρεθήκαμε να τριγυρνάμε για πρώτη φορά στην αγαπημένη πόλη, την πρωτεύουσα των Καταλανών (Vamos a Barcelona!). Και να, που τώρα είμαστε και πάλι εδώ. Αυτή τη φορά, το γεγονός πως η Μαριάννα βρίσκεται γι αυτή τη χρονιά σ’ αυτή την πόλη, κάνει την επίσκεψή μας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και επιθυμητή.

Παραδώσαμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Μάλαγα

και γύρω στις 3.30 το μεσημέρι οι τροχοί ξεκόλλησαν από τον αεροδιάδρομο για να ξαναπατήσουν στο El Prat της Βαρκελώνης γύρω στις 5.

Σε λιγότερο από 2 ώρες, με ένα ταξί, φτάσαμε στο κατάλυμά μας, στην Μοντερνιστική περιοχή Eixample, πολύ κοντά στα δύο αριστουργήματα του Γκαουντί, την Casa Batlló και την Casa Milá ή La Pedrera.

Ανεβήκαμε στο δωμάτιο, φρεσκαριστήκαμε και περιμέναμε τη Μαριάννα για να βγούμε για φαΐ κάπου εκεί κοντά.

Μετά το φαΐ πήγαμε όλοι μαζί μέχρι ένα κοντινό σταθμό ΜΕΤΡΟ για να προλάβει η Μαριάννα να πάει στο σπίτι της και εμείς κάναμε μια μικρή βόλτα στη γειτονιά, να δούμε τις νυχτερινές εικόνες

της Casa Batlló

με τη σκεπή σα σαύρα και τα μπαλκόνια σαν αποκριάτικες μάσκες

και την Casa Milá

με τα υπέροχα μπαλκόνια.

Επιστροφή στο δωμάτιο, λίγη δουλειά στον υπολογιστή και στο κρεβάτι να αποστάσει λίγο το κορμάκι μας.

Καλώς σε ξαναβρήκαμε αγαπημένη πόλη και καλή μας νύχτα!

Την επομένη, αφού βρήκαμε κάπου να φάμε κάτι για πρωινό, πήραμε το μετρό και φτάσαμε στην Plaça d’ Espanya,

με το περίτεχνο σιντριβάνι

και την αρένα, που έγινε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, μετά την κατάργηση των ταυρομαχιών.

Απέναντι από την αρένα είναι οι δύο πύργοι Torres Venecianes, εμπνευσμένοι από το καμπαναριό του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, εξ’ ου και το όνομα.

Από εκεί ο δρόμος ανηφορίζει προς τον λόφο Montjuic, αφού συναντήσει το Μαγικό σιντριβάνι (Font Màgica Montjuic), για να καταλήξει στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας (MNAC-Museu Nacional d’ Art de Catalunya), που είχαμε επισκεφτεί 3 χρόνια πριν, όπως και το Μουσείο Μιρό.

Είχαμε αποφασίσει να περάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας στο λόφο Montjuic και να επισκεφτούμε το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Ισπανικό Χωριό.

Στο ύψος του Μαγικού σιντριβανιού κάναμε αριστερά,

αφήσαμε δεξιά μας τα εντυπωσιακά σκαλιά του Passeig De Jean Forestier και σε λίγο είδαμε το Μουσείο.

Αριστερά και απέναντί του είναι το πολύ όμορφο κτίριο ενός θεάτρου, του Teatra Lliure.

Αρχαιολογικό Μουσείο Καταλονίας (Museu d’ Arqueologia de Catalunya). Ένα σημαντικό μουσείο για την αρχαία ιστορίας αυτής της αυτόνομής περιοχής της Ισπανίας, που στεγάζεται στο Παλάτι Γραφικών Τεχνών του 1929. Περιλαμβάνει εκθέματα από την προϊστορία μέχρι την εποχή των Βησιγότθων (5^ος αι μ.Χ.).

Έξω από το μουσείο είναι ένα ενδιαφέρον μοντέρνο γλυπτό.

Μπήκαμε, βγάλαμε εισιτήρια και αρχίσαμε την περιήγηση.

Ξεκινώντας βλέπουμε σε μια προθήκη 7 κρανία και ένα καθρέφτη, που δείχνουν την εξέλιξη του ανθρώπου (στον καθρέφτη βλέπεις τον Homo Sapiens, τον σύγχρονο άνθρωπο).

Ακολουθεί τέχνη,

εργαλεία

και ταφές της προϊστορίας

και μία προθήκη με μινιατούρες μεγαλιθικών μνημείων.

Θα δει κανείς Αρχαιοελληνικά ευρήματα

αλλά και αρχαιοελληνικής τέχνης από τη Μεγάλη Ελλάδα,

που έφταναν μέσω των λιμανιών όπως το Εμπόριον (Empúries στα Καταλανικά, Ampurias στα Ισπανικά). Το λιμάνι αυτό ήταν Αρχαιοελληνική αποικία, που ίδρυσαν τον 6^ο αι π.Χ. οι Φωκαείς, βορειοανατολικά της Βαρκελώνης.

Είναι εντυπωσιακό το άγαλμα του Ασκληπιού, του 3^ου αι π.Χ., από αυτή την πόλη.

Είδαμε εκθέματα από τον πολιτισμό των Ιβήρων,

όπως το εντυπωσιακό ανάγλυφο του «Δεσπότη των Αλόγων» (Despótes Híppôn)

και Ετρουσκικά.

Φυσικά τη μερίδα του λέοντος έχουν τα Ρωμαϊκά,

με πιο ενδιαφέροντα τα γυάλινα φιαλίδια και κυρίως τα ψηφιδωτά.

Ο ασπρόμαυρος «ιχθυοκένταυρος» (κένταυρος με ουρά ψαριού), του 2^ου αι,

το πορτρέτο της γριάς γυναίκας, του 3^ου αι,

το μωσαϊκό με τα ψάρια, του 1^ου αι,

οι τρεις χάριτες, του 3^ου-4^ου αι

και οι σκηνές τσίρκου

Τέλος είδαμε και εκθέματα από τα χριστιανικά χρόνια

με σημαντικότερα τη συλλογή κοσμημάτων των χρόνων των Βησιγότθων.

Φεύγοντας από το μουσείο γυρίσαμε προς τα πίσω,

περάσαμε το Μαγικό σιντριβάνι

και είδαμε απέναντι το εντυπωσιακό κέντρο πολιτισμού-γκαλερί έργων τέχνης CaixaForum Barcelona, που στεγάζεται στην παλιά υφαντουργία Fàbrica Casaramona, ένα κτίριο φτιαγμένο μεταξύ 1909-11 από τον σπουδαίο μοντερνιστή αρχιτέκτονα Josep Puig i Cadafalch.

Εκεί στρίψαμε προς τα αριστερά για να πάμε να επισκεφτούμε τον επόμενο προορισμό μας.

Το «Ισπανικό Χωριό» (Poble Espanyol), στο λόφο Montjuic, κατασκευάστηκε μέσα σε 13 μήνες το 1929 για τη διεθνή έκθεση που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Βαρκελώνη. Πρόκειται για μια συνάθροιση ομοιωμάτων, σε φυσικό μέγεθος, αρχιτεκτονικών μνημείων και κατασκευών από διάφορες περιοχές της χώρας.

Η είσοδος στο χωριό γίνεται από την επιβλητική Puerta de Avila ή Puerta de San Vicente, που αντιγράφει δύο από τους εντυπωσιακούς πύργους της οχύρωσης της πόλης Avila (Torres de Avila).

Στη βάση των δύο πύργων είναι δύο «γίγαντες», η Clara και ο Marcel, που υποδέχονται τους επισκέπτες. Πρόκειται για καρναβαλικές, παγανιστικές, προχριστιανικές φιγούρες, που πέρασαν στις διάφορες τελετουργίες και γιορτές της Καθολικής Εκκλησίας. Υπάρχουν άλλες 4 φιγούρες που αναπαριστούν τις 4 εποχές.

Εμείς είδαμε μέσα στο χωριό τον Feliu, που αναπαριστά το καλοκαίρι.

Μπαίνοντας είναι λίγο δύσκολο να βγάλεις άκρη με τα κτίρια και ποιες περιοχές εκπροσωπούν, εκτός από κάποιες πολύ χαρακτηριστικές ή αντίγραφά συγκεκριμένων κτισμάτων.

Παντού υπάρχουν διάφορα καφέ, εστιατόρια,

εργαστήρια που φτιάχνουν διάφορα αντικείμενα και έργα τέχνης, μαγαζιά που πουλούν μια ποικιλία προϊόντων και κέντρα διασκέδασης. Υπάρχει ένα θέατρο, ένα μουσείο και πολλά ακόμα. Σήμερα είναι ένα θεματικό πάρκο διασκέδασης, πολύ δημοφιλές σε ντόπιους και τουρίστες.

Βγήκαμε στην κεντρική πλατεία (Plaza Mayor), όπου έχει γύρω διάφορα μαγαζάκια και γίνονται διάφορες εκδηλώσεις.

Τα κτίρια είναι από διάφορες περιοχές

και στην ανατολική πλευρά δεσπόζει το Δημαρχείο.

Την ώρα που φτάσαμε, μπροστά στο Δημαρχείο είχε παράσταση κουκλοθέατρου.

Μέσα από στενάκια φτάσαμε στην Plaza Aragonesa, που βρίσκεται ένα επίπεδο πιο ψηλά από την κεντρική πλατεία.

Εδώ δεσπόζει το αντίγραφο του μουδέχαρ καμπαναριού της πόλης Utebo (Torre de Utebo), στην περιοχή της Zaragoza, στην Αραγονία.

Εδώ κάτσαμε για καφέ. Μπήκα λίγο στην είσοδο του μουσείου να δω κάποια γλυπτά,

μιας και απ’ έξω είχε κάποια που μου τσίγκλησαν την περιέργεια. Όλα πολύ μοντέρνα.

Δίπλα ακριβώς είναι η Plaza Del Carmen.

Ναι, καλά καταλάβατε. Βρισκόμαστε στην περιοχή της Ανδαλουσίας.

Συνεχίσαμε μέσα από κάποιους χώρους με μοντέρνα γλυπτά

και χώρους με δραστηριότητες για παιδιά.

Φτάσαμε στο Καταλανικό Ρομανικό Μοναστήρι, μια κατασκευή που αποτελεί μια σύνθεση από λεπτομέρειες πολλών μοναστηριών της Καταλονίας.

Περιστύλιο,

Ναός

με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες,

αναπαράσταση της ζωής εκεί μέσα κλπ.

Ξανά μέσα από τα στενά προς την Plaza Aragonesa.

Και πάλι κτίρια από διάφορες περιοχές της χώρας. Μπήκα και πάλι στο μουσείο.

Έχει ένα κυκλικό χώρο με υπερυψωμένο, γυάλινο θόλο. Από αυτόν κρέμονται διάφορα σύγχρονα γλυπτά, περισσότερο εγκαταστάσεις θα έλεγα, που κινούνταν.

Κάπου εκεί τελειώσαμε με το Ισπανικό Χωριό και βγήκαμε να πάμε στην περιοχή Sant Antoni, όπου έμενε η Μαριάννα, για να τη συναντήσουμε και να δούμε λίγο και αυτή τη γειτονιά.

Η περιοχή αυτή είναι περίπου 1,5χμ από το Ισπανικό Χωριό, προς τα ανατολικά.

Πηγαίνοντας και λίγο πριν φτάσουμε, σε μια διασταύρωση, είδαμε στον τοίχο ενός παλιού εργοστασίου (La Carbonería), ένα εντυπωσιακό γκράφιτι.

Φτάσαμε στο υπέροχο κτίριο της αγοράς (Mercat de Sant Antoni), που σχεδίασε ο Antoni Rovira i Trias στα 1882. Ήταν κλειστή όταν πήγαμε (γινόταν κάποια έργα) και έτσι περιοριστήκαμε σε ότι βλέπαμε απ’ έξω.

Η περιοχή Sant Antoni, είναι μια περιοχή, όπου ζουν πολλοί μετανάστες,

έχει πολύ ζωντάνια και πολλά χρώματα.

Κάναμε μια βόλτα και κάτσαμε σε μια πλατεία (Plaça del Pedró) με την εκκλησία του Αγίου Λαζάρου (Església de Sant Llàtzer) και την κρήνη της Αγίας Ευλαλίας (Font de Santa Eulàlia). Εκεί ήρθε να μας βρει η Μαριάννα. Κάτσαμε κάπου για φαΐ και αφού κάναμε μια βόλτα ακόμα, καληνυχτίσαμε το παιδί μας και πήραμε το μετρό. Νύχτα πια και ψόφιοι στην κούραση φτάσαμε στο δωμάτιό μας. Ώρα για ύπνο, για να πάρουμε δυνάμεις για την επομένη. Καληνύχτα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Στη Βαρκελώνη….ξανά! 2ο μέρος)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας