Μια βόλτα στη Χαλκίδα!

 (συνέχεια από Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας«ΑΡΕΘΟΥΣΑ»!)

 

3 Ιανουαρίου 2022

 

 

Μετά την επίσκεψη στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χαλκίδας «ΑΡΕΘΟΥΣΑ», πήραμε το αυτοκίνητο με σκοπό να πάμε όσο γίνεται πιο κοντά στην παραλία, για να κάνουμε κάποιες βόλτες, να δούμε όσα περισσότερα ενδιαφέροντα μπορούσαμε και να κάτσουμε για ψαράκι και για καφέ πριν γυρίσουμε στο σπίτι μας.

Τελικά βρήκαμε στον παραλιακό κοντά στο Λούνα Παρκ, παρκάραμε και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.

Πρώτα πήγαμε προς τα βόρεια για να δούμε το «Κόκκινο σπίτι».

Πάνω σε ένα βράχο που βρέχεται από τις 3 μεριές από τη θάλασσα ο Κων/νος Φλέγγας έκτισε το 1884 αυτό το υπέροχο κτίριο που αγοράστηκε το 1890 από τον Βασίλειο Μάλλιο. Σήμερα ανήκει στο Δήμο της Χαλκίδας και στεγάζει την Εστία Γνώσης της πόλης (περισσότερα εδώ).

Φαίνεται εν μέρει από κάτω, από την παραλία, αλλά φαίνεται πολύ καλά αν ανέβει κανείς τη σκάλα.

Δίπλα του είναι η πλατεία Μάλλιου στην οποία βλέπει ένα ακόμα αρχιτεκτονικό αριστούργημα του τέλους του 19^ου αι.

Είναι το «σπίτι με τα αγάλματα». Κι αυτό ιδιοκτησία της οικογένειας Μάλλιου, ανήκει σήμερα στο Δήμο και στεγάζει το παράρτημα του Λυκείου Ελληνίδων και την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών. Να σημειώσουμε πως το 1904, σε αυτό το κτίριο γεννήθηκε μια από της μεγαλύτερες μουσικές μορφές του κόσμου. Ο Νίκος Σκαλκώτας (περισσότερα εδώ).

Τη μέρα που πήγαμε στην πλατεία είχε στηθεί ένα παγοδρόμιο, στο οποίο οι λιλιπούτιοι (κυρίως) Χαλκιδαίοι έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να σταθούν στα πόδια τους.

Κατεβήκαμε πάλι στην παραλία και πήραμε το δρόμο προς τα νότια. Προς την παλιά γέφυρα.

Στο ύψος της πλατείας Αγίου Νικολάου είναι το εντυπωσιακό μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, έργο του Ευβοιώτη γλύπτη Γεώργιου Μέγκουλα, του 1989.

Συνεχίζοντας φτάνουμε στο Δημαρχείο της πόλης,

το υπέροχο «Κτίριο Κότσικα» των αρχών του 20^ου αι. (περισσότερα εδώ).

Στο βάθος βλέπουμε πια την παλιά γέφυρα.

Το στενό του Ευρίπου, γεφυρώθηκε, σύμφωνα με τις πηγές, τον 5^ο αι. π.Χ. Στα 2500 χρόνια που πέρασαν η γεφύρωση άλλαξε πολλές φορές.

Η σημερινή συρταρωτή γέφυρα στέκει εκεί από το 1963 και ενώνει το νησί της Εύβοιας με την απέναντι ηπειρωτική χώρα. Αυτή η ένωση κάνει πολλούς να μην μπορούν να φανταστούν πως, ναι, η Εύβοια είναι νησί (περισσότερα εδώ).

Δίπλα στη γέφυρα, από τη μεριά της Εύβοιας είναι ένα υπέροχο γλυπτό, της Νίκης, έργο Ιταλού γλύπτη για την αδελφοποίηση της Χαλκίδας με τη Σικελική Giardini Naxos.

Είχε έρθει όμως η ώρα να κάτσουμε για φαγητό. Πεντανόστιμες κουτσομούρες και χορταράκια να γλύφεις τα δάχτυλά σου. Την ώρα που τρώγαμε απολαμβάνοντας τις νοστιμιές της θάλασσας και τη θέα, νάσου και αυτή γέμισε κωπηλάτες με τα κανό τους, που πήγαιναν πάνω κάτω (δες Παλεύοντας.... με τα τρελά νερά!).

Συνεχίσαμε λίγο παραπάνω με τον καφέ μας και απόγευμα πια ξεκινήσαμε για την επιστροφή.

Πριν όμως φύγουμε από τη Χαλκίδα κάναμε άλλη μια μικρή στάση.

Πολύ κοντά στην παλιά γέφυρα είναι η πλατεία Πεσόντων Οπλιτών.

Εκεί στέκει σε πολύ κατάσταση ένα οθωμανικό μνημείο του 15^ου αι. Είναι το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ (περισσότερα εδώ).

Δίπλα του ορθώνεται η Οθωμανική Κρήνη του 1665 κι αυτή σε πολύ καλή κατάσταση (περισσότερα εδώ). Και τα δύο είναι διατηρητέα και προστατευόμενα μνημεία.

Στην ίδια πλατεία και στην ανατολική γωνία του προαυλίου του 1^ου δημοτικού σχολείου είναι ο ναός του Αγίου Ελευθερίου.

Η συνύπαρξη του ορθόδοξου ναού με το οθωμανικό τέμενος είναι μια πολύ όμορφη εικόνα, η τελευταία που απαθανατίσαμε και που θα μας συνόδευε για πολύ.

Βραδάκι πια φτάσαμε στο σπίτι μας. Μια ακόμα ημερήσια εκδρομή έφτασε στο τέλος της. Μια εκδρομή πολύ κοντά μας, που μας γέμισε με εξαιρετικές εικόνες και μας έκανε πολύ πιο «πλούσιους». Η Χαλκίδα έχει ακόμα πολλά να μας δείξει. Εις το επανιδείν λοιπόν.

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας